«Του Κουτρούλη ο Γάμος» ξανά στην Μύρινα

Στα πλαίσια τέλος των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Μύρινας η Λαϊκή Σκηνή θα ξαναπαντρέψει τον Κουτρούλη την Τρίτη 25 Αυγούστου στις 9:00 μ.μ στο Κινηματοθέτρο "Μαρούλα"

Σας περιμένουμε . . .

Σημ. Η Αίθουσα Κλιματίζεται

«Του Κουτρούλη ο Γάμος» ταξιδεύει

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2009 του Δήμου Μούδρου η Λαϊκή Σκηνή θα ολοκληρώσει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων την Δευτέρα 24 Αυγούστου στις 9:00 μ.μ. στον αύλειο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Παναγιάς

Σας περιμένουμε . . . .

"ΤΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ Ο ΓΑΜΟΣ" στη Μύρινα

Η Λαϊκή Σκηνή του Μ.Ε.Α.Σ. «Λήμνος»

παρουσιάζει την κωμωδία

του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή,

«Του Κουτρούλη ο γάμος»

μετά τον Άγιο Ευστράτιο και στη Μύρινα.

Το χθες, το σήμερα και το αύριο της Ελλάδας,
της πολιτικής μας παιδείας και όχι μόνο,
σε μια διαχρονική κωμωδία.

Παραστάσεις δίνονται το ΣΑΒΒΑΤΟ 4 και την ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ, στο Κινηματοθέατρο ΜΑΡΟΥΛΑ, ώρα 9:30 το βράδυ.

Η Λαϊκή μας Σκηνή επέστρεψε από τον Αϊ Στράτη και ετοιμάστηκε την εβδομάδα που μας πέρασε, για τις παραστάσεις της στη Μύρινα.

Ο κόσμος το γνωρίζει και το πιο χαρακτηριστικό γεγονός που μας το δείχνει, είναι ότι αρκετοί χαιρετάνε τα μέλη της ομάδας λέγοντας: "Θα τα πούμε στο γάμο".


ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ Μ.Ε.Α.Σ. "ΛΗΜΝΟΣ"

Στον Μ.Ε.Α.Σ. γάμος γίνεται

Και όλους σας καλούμε

Να ‘ρθείτε να γλεντήσουμε

Να φάμε και να πιούμε

Η Λαϊκή Σκηνή του Μ.Ε.Α.Σ. «Λήμνος»

παρουσιάζει την κωμωδία

του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή,

«Του Κουτρούλη ο γάμος».

Παίζουν: Γιώργος Αβραάμ, Σούλα Αγέρα, Λευτέρης Αμπελώμος, Μαριάννα Γραμμάτου, Αφροδίτη Κανδήλη, Ρομπέρτο Κάντοχ, Παναγιώτης Καραφιλίππου, Γιώργος Καριακλής, Γιάννης Κοντογιάννης, Τριανταφυλλιά Παλιογιάννη, Δέσποινα Σακκή, Μανώλης Σηφογιωργάκης, Ελένη Α. Τσιγιάννη, Αντώνης Χρυσάφης, Τασούλα Χρυσάφη.

Απόδοση στη δημοτική – Διασκευή - Σκηνοθεσία: Ελένη Α. Τσιγιάννη

Σκηνογραφία: Γιώργος Καριακλής

Ενδυματολογία: Ρομπέρτο Κάντοχ

Η πρεμιέρα θα δοθεί την ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ, στις 9:30 το βράδυ, στην πλατεία της Κοινότητας στον Άγιο Ευστράτιο.

Παραστάσεις στη Μύρινα θα δοθούν το ΣΑΒΒΑΤΟ 4 και την ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ, στο Κινηματοθέατρο ΜΑΡΟΥΛΑ, ώρα 9:30 το βράδυ.

Η παράσταση στον Άγιο Ευστράτιο δίνεται στα πλαίσια του προγράμματος «Το θέατρο ταξιδεύει στην άγονη γραμμή», που χρηματοδοτεί το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής και οργανώνει η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου.

Το Θέατρο Ταξιδεύει

Η Λαϊκή Σκηνή Μ.Ε.Α.Σ "ΛΗΜΝΟΣ" συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις της Ο.Ε.Θ.Α , "Το Θέατρο Ταξιδεύει" ανεβάζει την νέα της παράσταση "Ο Γάμος του Κουτρούλη" στις 28/6 στον Αγ.Ευστράτιο.

Αδέσμευτη (Ονειρεύομαι το νότο) [1999] & Δόνια Ροζίτα [2000]

Πειρασμός (1994) & Ο Καραγκιόζης Παρά Λίγο Βεζύρης (1990)

Φωτογραφικό Άλμπουμ Παραστάσεων

Στο προφίλ του Συλλόγου στο Facebook

Τα Κόκκινα Φανάρια στη Λήμνο (2008) & Ο Κύκλωπας στην Σύρο (2007)



Το τέλος των Κόκκινων Φαναριών καθώς και ένα ακόμα απόσπασμα του Κύκλωπα ...

Η Αρκούδα (2005) [Σε Ασπάζομαι Κατσαριδούλα Μου] & Το Μελτεμάκι (2004)

Ο Κύκλωπας στη Σύρο & Ο Επίλογος της Επετείου (2005) [με γέλιο]

Γυναίκες στα Χιόνια (Η Αποκάλυψη) & Τα Κόκκινα Φανάρια (Εισαγωγή)




Τα Κόκκινα Φανάρια

Αμαρτωλό

Στη Σμύρνη Μέλπω,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο, Κατινίτσα έναν καιρό'
τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.
Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με!
Σπίτι - πατρίδα έχω τα μπορντέλα.
Ως κ' οι πικροί μου χρόνοι οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές,
κ' είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες
και τ' αύριο απ' το σήμερα θε νάναι.
Φιλιά από στόματ' άγνωστα, βρισιές,
κ' οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού
κ' ενέσεις 606.
Πνιμένου καραβιού σάπιο σανίδι,
όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ' από την κόλασή μου σου φωνάζω:
-Εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω!

Γαλάτεια Καζαντζάκη(1881-1962)

Διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Νικολάι Γκόγκολ


Διακόσια χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου ποιητή πεζογράφου και θεατρικού συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ. Το 2009 με απόφαση της ΟΥΝΕΣΚΟ ανακηρύχτηκε έτος Γκόγκολ.Με την ευκαιρία αυτή, ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στο μεγάλο συγγραφέα.
Ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1809, στο Σορότσιντσι της Πολτάβας, στην Ουκρανία, που ήταν τότε μέρος της τσαρικής Ρωσίας. Έμεινε στην Ουκρανία μέχρι τα 19 του χρόνια. Οι γονείς του ήταν κοζάκοι, φτωχοί ευγενείς, που παρά το ότι δεν είχαν ιδιαίτερη μόρφωση, ήταν αυτοί που τον μύησαν στον κόσμο της λογοτεχνίας.
Ο Νικολάι Γκόγκολ έγραψε μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ρωσικής ρεαλιστικής λογοτεχνίας του 19ου αι.. Χαρακτηρίζεται ως ο πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού, θεωρείται εφάμιλλος των γιγάντων της ρώσικης λογοτεχνίας και άφησε στην σφραγίδα του στην παγκόσμια λογοτεχνία. Έγραψε πολλά διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα.
Ο Γκόγκολ υπήρξε βαθιά στοχαστικός, σκοτεινός, καταθλιπτικός, μεγαλοφυής και αυτοκτονικός. Το λογοτεχνικό του έργο διακρίνεται από λυρισμό, χιούμορ αλλά και θλίψη και απογοήτευση.
Πολυάριθμες υπήρξαν οι διευθύνσεις των ταξιδιών του συγγραφέα, γύρισε όλη την Ευρώπη, επισκέφτηκε τη Συρία και πήγε προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. ΄Όμως ιδιαίτερα αισθήματα έτρεφε για την Ιταλία, όπου έζησε σχεδόν δέκα χρόνια και την θεωρούσε «δεύτερη πατρίδα του».
Τα πρώτα του έργα, «Εγκαίνια νέας κατοικίας», «Οι αδερφοί Τβιορντισλάβιτς», «Κάτι τι για το Νεζίν»,η πόλη που έζησε τα εφηβικά του χρόνια, τα δημοσίευσε σε ηλικία 16 ετών.
Το 1828 πήγε στην Αγία Πετρούπολη γεμάτος όνειρα, όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε. Εκεί εργάστηκε στο δημόσιο.
Το λογοτεχνικό του έργο δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε ο νεαρός συγγραφέας, ενώ και η απόπειρα του να γίνει ηθοποιός δεν στέφθηκε από επιτυχία. Ύστερα από ένα σύντομο ταξίδι στην Γερμανία επέστρεψε στην Πετρούπολη και δημοσίευε μια σειρά διηγημάτων, με θέματα από την ουκρανική ζωή (την πρώτη του).
Η αναγνώριση για τον Γκόγκολ ήρθε στα 1830. Το 1831 πήρε έπαινο για την πρώτη του συλλογή διηγημάτων.
Το 1833 άρχισε να γράφει το θεατρικό έργο «Παντρολογήματα» (ή Ο γάμος ή Γαμπροπάζαρο). Ο Γκόγκολ το άφησε στη μέση για να αφοσιωθεί σε μια καινούργια κωμωδία, τον «'Επιθεωρητή». Λίγο αργότερα, έδωσε την οριστική μορφή στα «Παντρολογήματα» στη Ρώμη, για να τα ξαναστείλει στην Πετρούπολη, όπου παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1842.
Το 1835 ήταν η χρονιά του «Mirgorod», μιας συλλογής διηγημάτων που περιείχε το κλασσικό «Τάρας Μπούλμπα» (Taras Bulba), που το 1842 επεκτάθηκε σε μυθιστόρημα. Το «Τάρας Μπούλμπα» εξετάζει τη ζωή των κοζάκων του 16ου αιώνα, και αποκαλύπτει το χιούμορ του συγγραφέα καθώς και τη δυνατότητα του Γκόγκολ για ακριβή απεικόνιση των χαρακτήρων του.
Το 1836 έχουμε τη θεατρική σάτιρα «Ο Γενικός Επιθεωρητής», μια φαρσοκωμωδία που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα έργα του συγγραφέα και ένα από τα σημαντικότερα κείμενα στη ρωσική λογοτεχνία . Το έργο ασχολείται με τους γραφειοκράτες ανώτερους υπάλληλους μιας μικρής πόλης, που μπερδεύουν ένα ταξιδιώτη, με έναν κυβερνητικό επιθεωρητή τον οποίο περιμένουν και τον δωροδοκούν για να αγνοήσει την αρχικά κακή διαγωγή τους. Ο «Επιθεωρητής» όταν μεταφέρθηκε στο θέατρο προκάλεσε την αντίδραση των Συντηρητικών της Πετρούπολης.
Από το 1826 ως το 1848 ζει κυρίως στη Ρώμη, και εργάζεται σ' ένα μυθιστόρημα που θεωρείται η σπουδαιότερη δημιουργία του κι ένα από τα λεπτότερα μυθιστορήματα στη παγκόσμια λογοτεχνία, το έργο του, «Οι Νεκρές Ψυχές» (1842). Είναι μια ιστορία με εξαιρετικό χιούμορ. Ένας φιλόδοξος, πονηρός κι αδίστακτος τυχοδιώκτης, έχει μια μοναδική ιδέα, πηγαίνει από μέρος σε μέρος, αγοράζοντας ή κλέβοντας από τους ιδιοκτήτες τους, τους τίτλους των νεκρών δουλοπάροικων. Έχοντας αυτήν την ‘ιδιοκτησία’, οργανώνει το να πάρει δάνεια και έτσι να αγοράσει ένα κτήμα με ζωντανές ψυχές. Το μυθιστόρημα αυτό άσκησε τεράστια επιρροή στους κατοπινούς ρώσους συγγραφείς. Όμως το δημοσιευμένο κομμάτι ήταν το πρώτο μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης εργασίας που είχε αρχίσει, μα σε μια κρίση υποχονδριακής μελαγχολίας και κατάθλιψης, έκαψε το χειρόγραφο. Έτσι το έργο θεωρείται ημιτελές.
Το 1842 δημοσίευσε ένα άλλο διάσημο έργο του, το διήγημα «Το Παλτό», το θέμα του είναι ένας καταπονημένο υπάλληλο που πέφτει θύμα της κοινωνικής αδικίας.
Το 1843 έκανε προσκύνημα στους 'Άγιους Τόπους και στην επιστροφή, ένας ιερέας, o Κονσταντινόφσκι, τον έπεισε πως η καλλιτεχνική του εργασία ήταν αμαρτωλή. Τότε ο Γκόγκολ κατέστρεψε διάφορα αδημοσίευτα χειρόγραφά του. Ο Κονσταντινόφσκι ασκούσε έντονη επιρροή πάνω στον Ρώσο συγγραφέα.
Σπουδαία έργα του επίσης είναι «Το ημερολόγιο ενός τρελού», που έχει παιχτεί πολλές φορές σαν θεατρικός μονόλογος, η «Λεωφόρος Νιέφσκι», «Το πορτραίτο» κ.α..
Έφυγε πρόωρα από τη ζωή, στις 4 Μάρτη 1852 στη Μόσχα, όπου και τάφηκε, σε ηλικία μόλις 43 ετών, καταπονημένος από τις νευρικές κρίσεις και τον πυρετό που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Σήμερα μπορούμε πραγματικά να μιλάμε για την παγκόσμια αναγνώριση του Γκόγκολ, όπως είχε προβλέψει ο Μέλχιορ ντε Βογκουέ, ο συγγραφέας του πλατιά γνωστού στον κόσμο «Ρωσικού μυθιστορήματος»: «Θα έρθει η ώρα που στα ράφια των βιβλίων στο σπίτι του κάθε μορφωμένου ανθρώπου, δίπλα στον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες, θα βρίσκεται το μυθιστόρημα του Γκόγκολ «Οι νεκρές ψυχές».

21η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου ( TV Μυτιλήνης) παραμονή της Παράστασης



Να ζητήσω συγνώμη προκαταβολικά για την εμφάνισή μας, αλλά η Μαρία Αϊβαλιώτου μας άρπαξε στην κυριολεξία καθώς περπατάγαμε στην πόλη,για την συνέντευξη που βλέπετε . . . .

Μήλος 2006 & Κύκλωπας (πρόβα)

Σημαντικό! Ανακαλύφθηκε πίνακας του Ελ Γκρέκο!

Πίνακας του διάσημου ζωγράφου Ελ Γκρέκο ,που μέχρι σήμερα δεν ήταν γνωστός στους ιστορικούς της τέχνης, ανακαλύφθηκε στην ανατολική Πολωνία.

Πρόκεται για την... "Εκσταση του Αγίου Φραγκίσκου" και οι ειδικοί που εξέτασαν τον πίνακα εκτιμούν ότι είναι πέρα από κάθε αμφιβολία έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.

"Ο πίνακας αυτός αγνοείτο από τους ευρωπαίους και τους αμερικανούς ιστορικούς της τέχνης .Πρόκειται για ένα αριστούργημα του Ελ Γκρέκο και η αυθεντικότητά του είναι αναμφισβήτητη" σημειώνει η ιστορικός τέχνης Ιζαμπέλα Γκαλίσκα.Η αξία του υπολογίζεται στα 5.000.000 €.

Ο πίνακας εκτίθετο εδώ και τέσσερα χρόνια σε ένα μικρό εκκλησιαστικό μουσείο στην ανατολική Πολωνία και ουδείς είχε ασχοληθεί μαζί του. Πριν μεταφερθεί στο μουσείο ,ο πίνακας βρισκόταν στο δωμάτιο του ιερέα στην ενορία Κόσοου Λάσκι.

Ο Ελ Γκρέκο και οι μαθητές του είχαν ζωγραφίσει περισσότερους από 100 πίνακες με κεντρικό πρόσωπο τον Αγιο Φραγκίσκο σε διάφορες σκηνές.Αλλά ο πίνακας που ανακαλύφθηκε στην Πολωνία και ζωγραφίστηκε στο διάστημα από το 1575 ως το 1580,είναι ένας από τους τρεις που φέρει την υπογραφή του Ελ Γκρέκο και δείχνει "τον Αγιο Φραγκίσκο με τα Στίγματα του Χριστού".

Ο πίνακας είχε εντοπιστεί για πρώτη φορά από πολωνούς ειδικούς το 1974 . Ο διάσημος πολωνός εκτιμητής έργων τέχνης Μπόλνταν Μαρκόνι ανακάλυψε την υπογραφή του Δομήνικου Θεοτικόπουλου στον πίνακα. Η πολωνική εκκλησία έκρυψε όμως τον πινακα υπο τον φόβο της κατάσχεσης από το τότε κομμουνιστικό κράτος. Μόνο δύο εκκλησιαστικοί παράγοντες γνώριζαν επακριβώς τον τόπο όπου βρισκόταν ο πίνακας,λέει η Ιζαμπέλα Γκαλίσκα ."Ορισμένοι πίστευαν μάλιστα ότι ο πίνακας είχε μεταφερθεί στο Βατικανό",προσθέτει.

Ο Τόπος Μας

Η Λήμνος είναι ένα πανέμορφο νησί που παρουσιάζει αρχαιολογικό και φυσιολατρικό ενδιαφέρον. Η φυσιογνωμία του νησιού έχει καθοριστεί από τα δυο ηφαίστεια, η δράση των οποίων κατά την αρχαιότητα, στιγμάτισε τη μοίρα του νησιού.

Καθ’ όλους τους ιστορικούς χρόνους, η Λήμνος πρωταγωνιστούσε στην ιστορία του Ελλαδικού χώρου. Στο νησί δημιουργήθηκε ένας αξιόλογος πολιτισμός, όπως φαίνεται και από τα ερείπια των αρχαίων πόλεων και τα σημαντικά ευρήματα των ανασκαφών.

Αν και ηφαιστειογενές νησί, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις φυσικές ομορφιές των υπόλοιπων νησιών του βόρειου Αιγαίου. Στις πεδινές εκτάσεις του καλλιεργούνται αμπέλια από τα οποία παράγεται το φημισμένο κρασί του νησιού. Ενώ οι ορεινοί όγκοι με τα μαύρα επιβλητικά βράχια, οι απότομοι λόφοι και οι δαντελωτές ακρογιαλιές του με τη κατάλευκη αμμουδιά δημιουργούν τοπία απείρου κάλλους.

Η Λήμνος έχει έκταση 477 τ. χλμ. και περίπου 16.000 μόνιμους κατοίκους. Το νησί ανήκει διοικητικά στο νομό Λέσβου και βρίσκεται βορειοδυτικά της Μυτιλήνης. Έχει τακτική ακτοπλοϊκή σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Μυτιλήνης και της Χίου.
Επίσης, διαθέτει και αεροδρόμιο από και προς το οποίο πραγματοποιούνται καθημερινά πτήσεις που συνδέουν το νησί με όλες τις μεγαλουπόλεις και πολλά νησιά.

Τα τελευταία χρόνια η Λήμνος έχει εξελιχθεί σ’ ένα δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Χάρη στην πολυσήμαντη ιστορία της, τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, τα ιστορικά μνημεία και τα μοναστήρια που διαθέτει προσελκύει πλήθος επισκεπτών. Και φυσικά οι περισσότεροι από τους παραθεριστές του νησιού, το επισκέπτονται για να γνωρίσουν τις ονειρεμένες παραλίες του και να περάσουν αξέχαστες διακοπές σ’ ένα τόπο πανέμορφο και γοητευτικό.

Η αρχιτεκτονική των οικισμών, ο τρόπος ζωής των κατοίκων, οι επιλογές δραστηριοτήτων και διασκέδασης που προσφέρει, συνδυάζουν μ’ ένα μοναδικό τρόπο το παραδοσιακό στοιχείο με τις σύγχρονες πολυτέλειες, μαγεύοντας κάθε ταξιδιώτη και μετατρέποντάς τον σε μόνιμο θαυμαστή της Λήμνου…

Photobucket

ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία της Λήμνου κατά την αρχαιότητα στιγματίστηκε από τη δράση των δύο ηφαιστείων της. Για πολύ καιρό το νησί σκεπάζονταν από στάχτη και σύννεφα πυκνού καπνού. Όταν σταμάτησε η δράση τους, ξεπρόβαλε το νησί. Μοναδικά όμορφο, άρχισε να γράφει τη δική του ιστορία στο χώρο του Αιγαίου.

Σύμφωνα με την μυθολογία η Λήμνος είναι το νησί στο οποίο ο Δίας έριξε τον Ήφαιστο, όταν τον εξόρισαν από τον Όλυμπο. Οι Σίντιες, οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, περιέθαλψαν το θεό της φωτιάς και αυτός για να τους ανταμείψει τους έμαθε τη τέχνη του σιδηρουργού.

Ο πρώτος βασιλιάς της Λήμνου, σύμφωνα πάντα με την μυθολογία ήταν ο Θόας, ο οποίος είχε παντρευτεί τη Μυρίνα, την κόρη του βασιλιά της Ιωλκού. Επί της βασιλείας του, οι γυναίκες με αρχηγό την κόρη του, την Υψιπύλη, ξεσηκώθηκαν κατά των αντρών που τις παραμελούσαν. Έτσι, αφού τους μέθυσαν τους σκότωσαν όλους εκτός από τον Θόαντα. Αργότερα οι γυναίκες της Λήμνου που συνδέθηκαν και με το μύθο των αμαζόνων, ενώθηκαν με τους Αργοναύτες οι οποίοι κατά την επιστροφή τους από την Κολχίδα σταμάτησαν στο νησί. Μάλιστα η Υψιπύλη παντρεύτηκε τον Ιάσονα. Από την ένωση των γυναικών της Λήμνου με τους Αργοναύτες γεννήθηκαν οι Μινύες.

Οι ανασκαφές στην Λήμνο έφεραν στο φως τα ερείπια της αρχαίας πόλης Πολιόχνης, η οποία άκμασε κατά την 4η π.Χ. χιλιετία.
Γύρω στο 1000 π.Χ. το νησί κατοικήθηκε από Πελασγούς. Την περίοδο αυτή ιδρύθηκαν στο νησί και οι δύο άλλες μεγάλες αρχαίες πόλεις που γνώρισαν οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη κατά την αρχαιότητα. Πρόκειται για την Ηφαιστία και την Μυρίνα, που τα λείψανά τους σώζονται ως τις μέρες μας.

Κατά τους ιστορικούς χρόνους το νησί κυριεύτηκε από Πέρσες.
Το 512 π.Χ. έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας.
Το 168 π.Χ. η Λήμνος περνά στην κυριαρχία των Ρωμαίων.
Στα χρόνια του Βυζαντίου το ασφαλές λιμάνι του νησιού υπήρξε ασφαλές καταφύγιο του στόλου της αυτοκρατορίας.
Το 1204, οι Ενετοί που κυριαρχούσαν στο Αιγαίο, κατακτούν και τη Λήμνο.
Στις αρχές του 15ου αιώνα οι Τούρκοι πολιορκούν τη Λήμνο. Σε μια από τις επιθέσεις τους για την κατάληψη του νησιού, οι Λήμνιοι παρακινημένοι από την ηρωίδα Μαρούλα, πολεμούν θαρραλέα και καταφέρνουν να απωθήσουν – για λίγο - τους Τούρκους. Τελικά, οι Τούρκοι κυριάρχησαν στο νησί.
Η Λήμνος ενσωματώθηκε με την Ελλάδα το 1912.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ

ΗΦΑΙΣΤΙΑ

Η Ηφαιστία ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Λήμνου κατά την αρχαιότητα. Το όνομά της το πήρε από τον Ήφαιστο, το θεό της φωτιάς. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση στην περιοχή αυτή είχε το εργαστήριό του ο Ήφαιστος, κι εκεί δίδαξε στους Λημνίους την τέχνη της σιδηρουργίας.
Η Ηφαιστία ήταν κτισμένη στη βόρεια πλευρά του κόλπου Πουρνιά και σε απόσταση 35 χλμ. από τη Μυρίνα. Από τα ευρήματα των ανασκαφών φαίνεται ότι η περιοχή κατοικούνταν συνεχώς από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού μέχρι και τους Βυζαντινούς χρόνους.
Στον αρχαιολογικό χώρο θα δείτε τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης, της νεκρόπολης που χρονολογείται από τα μέσα του 8ου έως του 5ου π.Χ. και ενός σημαντικού ιερού, το οποίο πιθανολογείται ότι ήταν αφιερωμένο στη Μεγάλη Θεά. Η ίδρυσή του τοποθετείται στις αρχές του 8ου π.Χ. αιώνα ενώ φαίνεται ότι καταστράφηκε βίαια γύρω στα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα.
Κατά την ξενάγησή σας στον αρχαιολογικό χώρο θα δείτε και τα λείψανα διαφόρων οικοδομημάτων της αρχαίας πόλης καθώς τα ερείπια του θεάτρου που χρονολογείται στις αρχές της ελληνιστικής περιόδου.

ΠΟΛΙΟΧΝΗ
Στη θέση Καμίνια συναντάμε τα λείψανα της Πολιόχνης. Πρόκειται για έναν από τους αρχαιότερους και σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς στο χώρο του Αιγαίου. Οι ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο έφεραν στο φως τέσσερις διαδοχικούς οικισμούς διαφορετικών ιστορικών περιόδων, κτισμένους τον ένα πάνω στα θεμέλια του άλλου. Τα αρχιτεκτονικά μέλη της αρχαιότερης πόλης τοποθετούνται στην 3η π.Χ. χιλιετία και ο πολιτισμός αυτός, σύμφωνα με τους ιστορικούς άκμασε την ίδια εποχή με την Τροία.
Η πόλη εγκαταλείφθηκε για ένα χρονικό διάστημα και κατοικήθηκε ξανά κατά τη 2η χιλιετία π.Χ.
Η Πολιόχνη καταστράφηκε γύρω στο 1600 π.Χ. πιθανόν από σεισμό.

ΚΑΒΕΙΡΙΟ ΙΕΡΟ


Το ιερό των Καβείρων βρίσκεται έξω από τα τείχη της αρχαίας Ηφαιστίας και είναι κτισμένο κοντά στο ακρωτήριο της Χλόης. Πρόκειται για ένα συγκρότημα κτιρίων στα οποία πραγματοποιούνταν τα Καβείρια μυστήρια. Αυτό είναι το αρχαιότερο ιερό των Καβείρων, προγενέστερο και σημαντικότερο ακόμη και από εκείνο της Σαμοθράκης.
Κάβειροι λέγονταν τα παιδιά που είχε αποκτήσει ο Ήφαιστος με την Καβειρό και θεωρούνταν προστάτες των σιδηρουργών.
Στο χώρο του ιερού των Καβείρων σώζονται λείψανα από το αρχαίο τελεστήριο, μια στοά, ένα ανάκτορο και ένα μεγάλο τελεστήριο των Ελληνιστικών χρόνων.
Στη θάλασσα κάτ από το Καβείριο, βρίσκεται βρίσκεται η περίφημη Σπηλιά του Φιλοκτήτη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία είχε μεταφερθεί από τους συντρόφους του ο Ομηρικός ήρωας, έπειτα από δάγκωμα φιδιού, ελπίζοντας πως η ΄΄Λήμνια γη΄΄ θα τον γιατρέψει.

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ
O αρχαίος ναός της Άρτεμης κτίστηκε τον 7ο π.Χ αιώνα. Βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ. από τη Μύρινα και είναι γνωστός ως "εκτός πόλεως ιερό".

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Το Αρχαιολογικό μουσείο της Μύρινας συμβάλει στην πολιτιστική προβολή του νησιού. Εδώ εκτίθενται τα όλα τα σπουδαία ευρήματα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει κατά καιρούς στο νησί. Οι συλλογές του περιλαμβάνουν αγγεία, οικιακές συσκευές από την καθημερινή ζωή των αρχαίων Λημνίων, επιτύμβιες πλάκες, αγάλματα θεών, αντικείμενα από το ιερό των Καβείρων, πολεμικά εργαλεία, νομίσματα από διάφορες ιστορικές περιόδους, χρυσά κοσμήματα, κ.α.



ΤΑ ΕΛΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ
Στη Λήμνο και συγκεκριμένα γύρω από το λόφο του Κάστρου της Μυρίνας ζούνε δεκάδες ελάφια τα οποία μπορείτε να συναντήσετε κατά την περιήγησή σας στην περιοχή. Ανήκουν στο είδος Dama dama, γνωστό και ως πλατώνι. Οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί αυτού του είδους συναντώνται κυρίως στη Ρόδο, στη Λέσβο και στη Κρήτη.
Στη Λήμνο μεταφέρθηκαν δύο ζευγάρια ελαφιών στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σήμερα ζούνε ελεύθερα στο νησί περίπου 50 με 70 ελάφια. Ο πληθυσμός τους παρουσιάζει αυξομειώσεις. Τα ελάφια προστατεύονται από τον δήμο Μυρίνας, όπου οι υπεύθυνοι φροντίζουν για τη σίτιση και τις συνθήκες διαβίωσής τους καθώς αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες.

ΦΡΟΥΡΙΟ ΜΥΡΙΝΑΣ
Το Φρούριο της Μυρίνας είναι το μεγαλύτερο σε έκταση οχυρό του Αιγαίου. Είναι κτισμένο σε πάνω σε μια βραχώδη χερσόνησο. Κτίστηκε το 1207 από τον Ενετό Δούκα της Λήμνου, Φιλόκαλο Ναβιγκαγιόζο για αμυντικούς κυρίως λόγους.
Πρόκειται για ένα επιβλητικό φρούριο με ιδιαίτερα υψηλά τείχη στην ανατολική και νότια πλευρά του και αρκετούς πύργους. Στη βόρεια και δυτική πλευρά του το τα τείχη του φρουρίου είναι χαμηλότερα.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα φρούριο αποτέλεσε κατοικία των Τούρκων. Το 1770, όταν ο Ρώσικος στόλος πολιορκούσε τη Μυρίνα, τα τείχη του φρουρίου υπέστησαν μεγάλες ζημιές.

ΜΥΡΙΝΑ
Η Μυρίνα είναι η πρωτεύουσα και το λιμάνι του νησιού. Είναι κτισμένη στην ίδια θέση με την ομώνυμη αρχαία πόλη. Η περιοχή αυτή κατοικείται αδιάκοπα από τα προϊστορικά χρόνια.
Η πόλη εκτείνεται ανάμεσα σε δυο όρμους. Το λιμάνι και το Ρωμαίικο Γιαλό, στο κέντρο των οποίων βρίσκεται μια μικρή βραχώδης χερσόνησος, που στην κορυφή της δεσπόζει το επιβλητικό Κάστρο. Η εικόνα που παρουσιάζει η πόλη είναι άκρως γοητευτική και ξεχωριστή.
Ο περίπατος στους δρόμους της πόλης είναι ιδιαίτερα απολαυστικός. Η αρχιτεκτονική της, συνδυάζει αρμονικά το παραδοσιακό στοιχείο με το νεοκλασικό και το μοντέρνο. Κτίρια διαφορετικών περιόδων και τεχνοτροπιών στέκουν διπλά – διπλά σε μια παράξενη γειτονία, και δημιουργούν ένα όμορφο σύνολο εικόνων. Μέσα από μια μικρή βόλτα στη πόλη νιώθει κανείς να του αποκαλύπτεται το χθες και το σήμερα του τόπου.
Επίνειο της πόλης αποτελεί το βυζαντινό φρούριο, που κτίστηκε από τον Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α’ Κομνηνό και απέκτησε τη σημερινή του μορφή μετά τις επεμβάσεις των Ενετών κατά τα μέσα του 14ου αιώνα.
Κατά την περιήγησή σας στην πόλη θα συναντήσετε μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού.

Όπως τη Μητρόπολη της Αγίας Τριάδας με τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα καμπαναριά. Τη Καρατζάδειο βιβλιοθήκη, που διαθέτει μια πλούσια συλλογή από σπάνιες εκδόσεις. Το λαογραφικό μουσείο, με εκθέματα που προάγουν την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου. Το αρχαιολογικό μουσείο, που φιλοξενεί τα ευρήματα από τις ανασκαφές στον προϊστορικό οικισμό της Πολιόχνης.

Οι κοντινότερες στην πόλη παραλίες που φημίζονται για την άρτια οργάνωσή τους και τα καθαρά νερά τους είναι η Μυρίνα, ο Ρωμαίικος Γιαλός, τα Ρηχά Νερά και ο Γιαλός Λιμανιού, τις οποίες μπορείτε να τις προσεγγίσετε και με τα πόδια. Επίσης, οδικώς μπορείτε να προσεγγίσετε τις παραλίες Αυλώνας και Πλατύ.
Η παραλία Θάνους είναι η δημοφιλέστερη της περιοχής. Ξεχωρίζει για τα κρυστάλλινα νερά της, την υπέροχη αμμουδιά της και τη δυνατότητα για θαλάσσια σπορ και παιχνίδια που προσφέρει στους λουόμενους.
Σε απόσταση 4 χλμ. από την Μυρίνα, στην περιοχή Θέρμα θα βρείτε τις ομώνυμες ιαματικές πηγές, τις οποίες επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες του νησιού.
Στη Μυρίνα συγκεντρώνεται η μεγαλύτερη τουριστική κίνηση του νησιού. Εδώ, λειτουργούν οι πιο σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες, τα περισσότερα εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια και κέντρα με ζωντανή μουσική.
Επίσης, στη πόλη λειτουργεί θερινός κινηματογράφος, ενώ ο δήμος Μυρίνας διοργανώνει καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού πολιτιστικές εκδηλώσεις (θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες) που αξίζει να παρακολουθήσετε


ΠΛΑΤΥ
Μικρός παραθαλάσσιος οικισμός κτισμένος γύρω από τον ομώνυμο όρμο. Ξεχωρίζει για την υπέροχη αμμουδιά του και τα καταγάλανα νερά του. Η παραλία του είναι μια από τις δημοφιλέστερες και πολυσύχναστες του νησιού.
Απέχει 2 χλμ. από τη Μυρίνα. Λόγο της κοντινής του απόστασης από τη πρωτεύουσα και της εκπληκτικής του παραλίας το Πλατύ συγκεντρώνει μεγάλη τουριστική κίνηση. Τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε τουριστικό κέντρο. Στην περιοχή έχουν κτιστεί αρκετά ξενοδοχεία που παρέχουν όλες τις ανέσεις στους επισκέπτες τους.



ΜΟΥΔΡΟΣ
Ο Μούδρος είναι το δεύτερο λιμάνι της Λήμνου, γνωστό ως ένα από τα ασφαλέστερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου. Βρίσκεται σε απόσταση 27 χλμ. ανατολικά από τη Μύρινα. Υπήρξε η παλιά πρωτεύουσα του νησιού.
Ο οικισμός είναι κτισμένος γύρω από τον κόλπο του Μούδρου. Τα σπίτια κτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, κάτασπρα με κεραμοσκεπές και με θέα στη θάλασσα μοιάζουν με ζωντανό πίνακα ζωγραφικής.
Αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Θα κολυμπήσετε στην παραλία του Αγίου Παύλου και στο Φαναράκι που βρίσκεται σε απόσταση 4 χλμ. από τον Μούδρο.
Η περιοχή παρουσιάζει τουριστική ανάπτυξη. Θα βρείτε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα με όλες τις ανέσεις και με εκπληκτική θέα προς τη θάλασσα. Θα περάσετε ήσυχες βραδιές γευματίζοντας στις ταβέρνες του Μούδρου και απολαμβάνοντας το ποτό σας στα μικρά παραλιακά μπαράκια.


ΚΟΝΤΙΑΣ
Ο Κοντιάς είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του νησιού. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Λήμνου σε απόσταση 11 χλμ. από την πρωτεύουσα. Ο οικισμός είναι κτισμένος σε μια ονειρεμένη τοποθεσία ανάμεσα σε τρεις πευκόφυτους λόφους. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα παλιά αρχοντικά του, ενώ σώζονται και κάποια κτίσματα της μεσαιωνικής περιόδου. Τα πλακόστρωτα δρομάκια του οικισμού και οι παλιές γειτονιές με τα καλοδιατηρημένα σπίτια συνθέτουν εικόνες περασμένων εποχών.
Αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που είναι η παλαιότερη του χωριού και του Αγίου Ιωάννη με τις αξιόλογες βυζαντινές εικόνες.
Στη νότια είσοδο του χωριού θα δείτε τους εντυπωσιακούς πέτρινους ανεμόμυλους. Θα κολυμπήσετε στην παραλία του Εβγάτη που απέχει ένα μόλις χιλιόμετρο από τον οικισμό. Υπάρχει και η δυνατότητα για θαλάσσια σπορ.
Στις ταβέρνες του Κοντιά μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το ντόπιο ούζο.



ΚΑΣΠΑΚΑΣ
Ο Κάσπακας είναι ένα μικρό παραδοσιακό χωριό κτισμένο στους πρόποδες ενός λόφου. Βρίσκεται σε απόσταση 6 χλμ. βόρεια της Μυρίνας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο οικισμός είναι αθέατος από τη θάλασσα γεγονός που τον καθιστούσε ασφαλή καταφύγιο για τους κατοίκους την εποχή των πειρατικών επιδρομών.
Κάτω από τον οικισμό απλώνεται μια εκτεταμένη παραλία. Στη μια πλευρά της ορθώνονται ψηλά κι απότομα βράχια που μοιάζουν με μικρογραφία των Μετεώρων. Στο χωριό λειτουργούν ενοικιαζόμενα δωμάτια.


Παραδοσιακό χωριό που βρίσκεται σε απόσταση 25 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια της γης. Εντύπωση προκαλούν οι αποθήκες σιτηρών που βρίσκονται στην είσοδο του χωριού και είναι λαξεμένες σε βράχια.
Από τα αξιοθέατα της περιοχής ξεχωρίζει το βυζαντινό κάστρο, στο οποίο σύμφωνα με την τοπική παράδοση πολέμησε η ηρωίδα Μαρούλα τους Τούρκους τον 15ο αιώνα. Επίσης, αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, στο περίβολο της οποίας βρίσκεται και το άγαλμα της Μαρούλας, καθώς και τον ναό του Αγίου Γεωργίου.
Θα κολυμπήσετε στην παραλία του Κότσινα που απέχει 2,5 χλμ. από το χωριό και θα γευματίσετε στις ταβέρνες που λειτουργούν γύρω από το λιμανάκι της περιοχής.


ΠΛΑΚΑ
Στο βόρειο άκρο της Λήμνου βρίσκεται το παραδοσιακό χωριό Πλάκα. Απέχει 45 χλμ. από τη Μυρίνα. Το χωριό διαθέτει φυσικές ομορφιές και διακρίνεται για τη γραφικότητά του. Η περιοχή φημίζεται για το εκλεκτό μέλι που παράγει και τα τυροκομικά προϊόντα της.
Οι κοντινότερες παραλίες είναι του Αγίου Στεφάνου και του Μανδρίου. Η θαλάσσια αυτή περιοχή είναι ένας από τους σημαντικότερους ψαρότοπους του νησιού.
Κοντά στην παραλία του Αγίου Χαραλάμπους λειτουργούν ιαματικά λουτρά που ενδείκνυται για τη θεραπεία ρευματικών παθήσεων. Επίσης, μπορείτε να κάνετε λασποθεραπεία με την επονομαζόμενη «λήμνια γη», ένα είδος πηλού που λέγετε ότι χρησιμοποίησε και ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής.

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
Κωδικός περιοχής 22540
Επαρχείο Λήμνου 22996
Δήμος Μύρινας 22315, 23736
Δήμος Μούδρου 71444, 71445
Δήμος Νέας Κούταλης 51362, 51762
Δήμος Ατσικής 31132, 31120
Αστυνομικό Τμήμα Μύρινας 22200
Αστυνομικός Σταθμός Μούδρου 71201
Λιμεναρχείο Μύρινας 22225
Αεροδρόμιο 92700, 92701
Νοσοκομείο Μύρινας 22222, 23333
Αρχαιολογικό Μουσείο Μύρινας 22990
Εκκλησιαστικό Μουσείου Μύρινας 22225

Άγιος Ευστράτιος, το πρώτο “πράσινο” νησί


Υβριδικά καΐκια, ηλεκτρικά αυτοκίνητα, καθαρό περιβάλλον κι ένα νησί που θα χρησιμοποιεί ενέργεια αποκλειστικά από τις ανανεώσιμες πηγές του. Ο Αϊ-Στράτης, απέναντι από τη Λήμνο, επιλέχθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης να μετατραπεί στο πρώτο ενεργειακά «πράσινο» νησί της χώρας και το τέταρτο στον κόσμο.

Την ανακοίνωση έκανε ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος σημείωσε ότι το πρόγραμμα θα είναι πιλοτικό και θα ακολουθήσει προκήρυξη και για άλλα νησιά της χώρας με προτιμητέα τη Νίσυρο και την Τήλο.




Ο Αγιος Ευστράτιος, σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού, θα είναι έτοιμος στο τέλος του 2009 να καλύπτει κατά 100% τις ενεργειακές ανάγκες του από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ο προϋπολογισμός του προγράμματος εκτιμάται σε 10 εκατ. ευρώ. Φιλοδοξία είναι επίσης οι μετακινήσεις στο νησί, ακόμη και των καϊκιών, να γίνονται με υβριδικά συστήματα.



Το νησάκι των 250 κατοίκων, γνωστό ως τόπος εξορίας των Αριστερών, κέρδισε τις υποψηφιότητες της Μήλου, της Νισύρου και της Τήλου, που επίσης είχαν συμπεριληφθεί στη λίστα του υπουργείου Ανάπτυξης επειδή πληρούσαν κάποιες προϋποθέσεις -αποδοχή της τοπικής κοινωνίας, μικρή έκταση, λιγοστός πληθυσμός- για να αποτελέσουν το πρώτο «Greek green island».

Οπως ανέφερε ο υπουργός Ανάπτυξης, οι 250 κάτοικοί του, εκτός από το ότι θα χρησιμοποιούν κατά 100% ενέργεια από φωτοβολταϊκά συστήματα, όπως ανεμογεννήτριες και βιομάζα, θα πραγματοποιούν τις μεταφορές τους με υβριδικά και ηλεκτρικά μέσα.

Ακόμη, ο κ. Χατζηδάκης τόνισε ότι «ο Αϊ-Στράτης συνδέεται με μια ταραγμένη περίοδο της νεότερης ελληνικής Ιστορίας. Θέλουμε να συμβολίζει πλέον και το πέρασμα της χώρας σε μια νέα εποχή. Μια εποχή προόδου, καινοτομίας, σεβασμού στην ποιότητα ζωής των πολιτών και στο περιβάλλον». Το project θα έχεει κυρίως ερευνητικό χαρακτήρα για τις ΑΠΕ. Τα άλλα τρία «πράσινα» νησιά στον κόσμο είναι το King Island στην Αυστραλία, το Samso στη Δανία και το Utsira στη Νορβηγία.

ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΒΕΑΚΗΣ...Ο ηθοποιός που θα γινόταν βασιλιάς

Όταν στο θερινό θέατρο «Τσόχα» στο λιμάνι της Ζέας, το «βασίλειο» του πολύ δημοφιλούς στα τέλη του 19ου αιώνα ηθοποιού Ευάγγελου Παντόπουλου.

Στη διάρκεια του έργου όταν ένας ηθοποιός σηκώνει τον λοστό για να χτυπήσει τον πρωταγωνιστή, ο μικρός Αιμίλιος ξεσπάει σε υστερικό κλάμα που αναστατώνει το θέατρο. «Ετσι γνώρισα για πρώτη φορά τον Παντόπουλο χωρίς να φαντάζομαι πως ύστερα από λίγα χρόνια θα είχα τη μεγάλη τιμή να παίζω μαζί του και μάλιστα σε αυτό τον ρόλο του οξύθυμου γιου σηκώνοντας ο ίδιος το λοστό στο θείο του κεφάλι». Αυτή ήταν η πρώτη «επεισοδιακή» γνωριμία του Αιμίλιου Βεάκη με το θέατρο.
Εγγονός του λόγιου και θεατρικού συγγραφέα Ιωάννη Βεάκη, γεννήθηκε στον Πειραιά στις 13 Δεκεμβρίου του 1884, έμεινε πολύ γρήγορα ορφανός και από τους δύο γονείς, κι έτσι πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε συγγενείς του.
Στα 16 του γράφτηκε στη «Βασιλική Δραματική Σχολή» παρά τις αντιρρήσεις των κηδεμόνων του. Εναν χρόνο μετά αφήνει τις σπουδές και ανεβαίνει στα «παλιοσάνιδα της σκηνής» (όπως θα γράψει στο «Ημερολόγιό» του) στον Βόλο, με τον θίασο της Ευαγγελίας Νίκα, στην κωμωδία του Σαρντού «Ποιους βάζουμε στα σπίτια μας».
Τον Σεπτέμβρη με τον ίδιο θίασο ξεχωρίζει πάλι σε έναν κωμικό ρόλο στο έργο «Σαμπινιόλ χωρίς να θέλει». Δεν θα φτάσει όμως ούτε εύκολα ούτε γρήγορα στην κορυφή. Θα συνεχίσει τις περιοδείες για αρκετά  χρόνια μέχρι την επιστράτευσή του στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) όπου μάλιστα θα προαχθεί σε λοχία λόγω «ανδραγαθίας».

Το θέατρο των ονείρων
Επιστρέφοντας από το μέτωπο, ο Βεάκης συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής (Λεπενιώτη, Καλογερίκου, Κοτοπούλη, Κυβέλη, Οικονόμου) και διακρίθηκε σε όλα τα θεατρικά είδη. Από τις πιο μεγάλες ερμηνείες του θεωρήθηκε εκείνη του Οιδίποδα στην τραγωδία «Οιδίπους τύραννος» σε σκηνοθεσία του Φώτου Πολίτη.
Το 1931 συνεργάζεται με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή στα έργα: «Πατέρας» του Στρίντμπεργκ, «Θείος Βάνιας» του Τσέχοφ, «Πόθοι κάτω απ’ τις λεύκες» του Ευγένιου Ο’ Νιλ. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια της Κατίνας Παξινού: «Πρόκειται για τον μεγαλύτερο ηθοποιό του τόπου μας ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες».
Με τον Μινωτή όμως είχαν συναντηθεί το 1920 στα Χανιά. Ο Βεάκης είχε πάει για να παίξει με τον θίασό του τον «Οιδίποδα Τύραννο» και έβαλε μια αγγελία ζητώντας ηθοποιούς. Παρουσιάστηκε ο Αλέξης Μινωτής, κέρδισε αμέσως τον  Βεάκη και πήρε τον ρόλο του κορυφαίου του Χορού. Ο θίασος έφυγε και ο Μινωτής είπε αργότερα: «Μού έμεινε η νοσταλγία του χαμένου παραδείσου».
Ο «παράδεισος» μπορούσε να περιμένει μια δεκαετία για να συνυπάρξουν επί σκηνής Βεάκης, Μινωτής και Παξινού αλλά η πιο ευτυχισμένη συγκυρία είναι ότι η εποχή που καταξιώνεται ως μεγάλος ηθοποιός συμπίπτει με την ίδρυση (το 1932) του Εθνικού Θεάτρου στο οποίο εντάσσεται ο Βεάκης μαζί με τους Μινωτή, Παξινού, Παπαδάκη, Δενδραμή, Γληνό, Νέζερ και πολλούς άλλους. Ανάμεσα στις παραστάσεις που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό θέατρο ήταν το 1933 ο «Οιδίποδας Τύραννος», με σκηνοθέτη τον Φώτο Πολίτη και το 1938 ο «Βασιλιάς Ληρ» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη.
Ο Μάριος Πλωρίτης έχει γράψει με αφορμή εκείνη την παράσταση: «Οσοι δεν είχαν την τύχη να δουν το Βεάκη στη σκηνή, ρωτάνε εμάς τους τυχερούς γιατί λέμε πως ο Βεάκης ήταν τόσο μεγάλος. Πώς να τους εξηγήσεις, όμως; Πώς να περιγράψεις με λόγια τους καταρράχτες του Νιαγάρα λ.χ. ή την έκρηξη του ηφαίστειου της Σαντορίνης; [...]
Την κορυφαία ώρα της πάμπλουτης σταδιοδρομίας του, όταν ερμήνευσε στα 1938 τον Βασιλιά Ληρ, διέψευσε πανηγυρικά τους σαιξπηρολόγους εκείνους που διατείνονται πως η τραγωδία τούτη «δεν μπορεί να παιχτεί» ? τόση είναι, λένε, η οξύτητα κι η ένταση των συναισθημάτων του ήρωα. Ο Βεάκης δεν τον έπαιξε μόνο, δεν τα έζησε μόνο, δεν τα μετάδωσε μόνο σ’ όλους μας.
Τα εκτίναξε ως την κορφή του σκηνικού ορίζοντα. Στην τρομερή σκηνή της θύελλας, όπου ο αποδιωγμένος γερο-βασιλιάς παλεύει με τα στοιχεία της φύσης και με τα στοιχειά της φαρμακωμένης ψυχής του, ο Βεάκης ήταν στοιχείο της φύσης ο ίδιος, ήταν θύελλα μέσα στη θύελλα, τυφώνας απέναντι στον τυφώνα ? και ο ανεμοστρόβιλος της οδύνης του άρπαζε σύγκορμο τον θεατή, παρασύροντάς τον στην ιλιγγιώδη δίνη της παράκρουσης, της οργής και της αυτογνωσίας του....»

Ο δάσκαλος
Αργότερα θα γίνει και καθηγητής υποκριτικής στην σχολή του Εθνικού. Ηταν εκείνος που ως μέλος της επιτροπής του Εθνικού είπε στον νεαρό Δημήτρη Χορν «Δεν ξέρεις πόσο μας δρόσισες...» όταν τον άκουσε να απαγγέλλει ένα απόσπασμα από τους «Μοιραίους» του Βάρναλη. Η Βάσω Μανωλίδου αφηγήθηκε την παρακάτω εμπειρία από τη συνεργασία της με τον Βεάκη: «Ηταν στους ?Ταπεινούς και καταφρονεμένους?, που είχα την εξαιρετική τύχη να παίξω δίπλα στον μεγάλο εκείνο ηθοποιό. Κάθε βράδυ, πριν ανοίξει η αυλαία, μου έκανε εντύπωση ότι το χέρι του ήταν παγωμένο.
Τον ρώτησα: Εχετε κι εσείς τρακ, κύριε Βεάκη; Μου απάντησε: *"Οσο πιο φημισμένος είναι ένας ηθοποιός, τόσο μεγαλύτερη και η ευθύνη του απέναντι στο κοινό"».
Οπως γράφει ο Θεόδωρος Εξαρχος στο βιβλίο «Ελληνες ηθοποιοί»: «Τη σοφία του και τη γνώση που απέκτησε τη μετέδωσε με αγάπη στους νεότερους και όχι μόνο τυπικά στους μαθητές των σχολών όπου δίδαξε. Υπήρξε ο Δάσκαλος ακόμη και για τους ίδιους του συναδέλφους του που είχαν την τύχη να δουλέψουν μαζί του».
Ακόμη και η οικογενειακή ζωή του είχε ενωθεί με το σανίδι της σκηνής. Πρώτη του γυναίκα ήταν η ηθοποιός Μαρία Ράμφου και δεύτερη, η ηθοποιός επίσης, Σμαράγδα Μπόλλα, η οποία έπαιζε σχεδόν πάντα στο πλευρό του, ενώ και τα παιδιά του, η Μαίρη, ο Γιάννης και ο Μίμης ασχολήθηκαν με το θέατρο. Ο Αιμίλιος Βεάκης πάντως εκτός από ηθοποιός "έπαιξε και σε αρκετές ταινίες, τα μόνο οπτικά ντοκουμέντα που έχουμε, έστω και πολύ φτωχά, για το ταλέντο του- ζωγράφιζε, ενώ έγραψε και ποιήματα.

Το θέατρο στην Αντίσταση
Το 1941 τον συλλαμβάνουν οι Ιταλοί και τον κλείνουν εννιά μέρες στις Φυλακές Αβέρωφ. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και τον Δεκέμβρη του 1944, οργανωμένος πια στο ΕΑΜ καταλήγει, μετά από πολλές περιπέτειες στα Δερβενοχώρια της Πάρνηθας όπου οργανώνει έναν αυτοσχέδιο θίασο. Το κοινό τους αποτελούσαν οι ΕΛΑΣίτες και οι κάτοικοι των χωριών.
Μετά το τέλος του Εμφύλιου δεν υπάρχει γι’ αυτόν χώρος στο Εθνικό Θέατρο ενώ τον απολύουν και από το Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε. Το 1947 αποφασίζει να αποχωρήσει από το θέατρο παίρνοντας μια πενιχρή σύνταξη. Τον επόμενο χρόνο όμως δεν άντεξε και μπήκε στο νεανικό «Ρεαλιστικό θέατρο» παίζοντας στα «Χρυσάφι» του Ο’ Νιλ, «Σχολείο συζύγων» του Μολιέρου και «Το νυφιάτικο τραγούδι» του πρωτοεμφανιζόμενου Νότη Περγιάλη.
Εχει ενδιαφέρον μια κριτική του συγγραφέα Μ. Καραγάτση για την παράσταση του έργου του Ο’ Νιλ: «Ο θίασος που ανέβασε αυτό το έργο στο θέατρο Περοκέ αποτελείται από είκοσι νεότατους ηθοποιούς που πιθανό να έχουν πολύ τάλαντο όχι όμως αρκετή εμπειρία και ωριμότητα να το αξιοποιήσουν. Κοντά στην υπό αίρεσιν αξία τους στέκεται , εικοστός πρώτος, ο μεγαλύτερος Ελλην ηθοποιός της εποχής μας: ο Βεάκης. Η εντύπωσις της ανισότητος που προκαλεί αυτός ο συγχρωτισμός είναι εξαιρετικά έντονη αλλά και μοιραία. Είναι ανώριμοι οι ηθοποιοί του ?Ρεαλιστικού θεάτρου? για να πλαισιώσουν μόνο αυτοί, τον Βεάκη».
Το 1951 την τελευταία χρονιά της ζωής του, το Εθνικό Θέατρο, ύστερα από πολλές διαμαρτυρίες, κάλεσε ξανά τον Βεάκη για να παίξει τους τελευταίους του ρόλους με την Κυβέλη: «Δάφνη Λωρεόλα» και «Τρεις κόσμοι, μια ζωή». Εφυγε στις 29 Ιούνη από εγκεφαλικό επεισόδιο, σε ηλικία 67 χρόνων.
Ο Αλέξης Σολομός έγραψε τότε: «Την ημέρα της κηδείας του Βεάκη, ήταν τόσος κόσμος στον Αγιο Κωνσταντίνο και στις σκάλες, που ήμουν αναγκασμένος να σταθώ στη γωνιά του πεζοδρόμιου. Ενας άνθρωπος του λαού πέρασε κοντά μου, κρατώντας ένα δέμα και μερικά εργαλεία. Στάθηκε, βλέποντας το πλήθος και μου είπε: ?Τι γίνεται εδώ πέρα;?. ?Πέθανε ο Βεάκης?, του απάντησα. Ανοιξε διάπλατα τα μάτια, και μια έκφραση βαθιάς θλίψης ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό του: "Ο ηθοποιός;". Ηταν ο τόνος της φωνής του περαστικού;  Ηταν η δική μου συγκίνηση; Ποτέ η λέξη "ηθοποιός" δεν μου φάνηκε να ’χει τόσο μεγαλείο όσο εκείνη τη στιγμή...»

Η σιγουριά των ηθοποιών
«Ο Βεάκης δεν ήτανε μονάχα Οιδίπους, δεν ήτανε μονάχα Τόμπης, δεν ήτανε μονάχα Ληρ. Ηταν ένας μεγάλος πλάτανος, που άπλωνε τα κλαδιά του πάνω μας και κουρνιάζαμε στη σκιά του. Η παρουσία του έδινε στο θέατρο του τόπου μας θαλπωρή, σιγουριά κι ένα αίσθημα ανεξαρτησίας. Δεν ανησυχούσαμε για το μέλλον, γιατί υπήρχε ο Βεάκης κι αυτό μας ήταν αρκετό.» Αλέξης Σολομός

H πρώτη παράσταση
-Ξαφνικά ο μπάρμπας μου άπλωσε το χέρι του και μ΄άρπαξε
απ’ τ’ αυτί.
-Κάτι σου είχα τάξει, αν έπαιρνες με καλό βαθμό το ενδεικτικό σου.
Πήδηξα επάνω.
-Να με πας στο θέατρο, φώναξα.
-Πάμε απόψε;
Μόνο που δεν έβαλα τα κλάματα απ΄ τη χαρά μου. Χωρίς να δώσω απάντηση χύμηξα στην κάμαρα μου. Σ’ ένα λεφτό, στα σκοτεινά με μόνο το φως που ’ριχνε στην κάμαρα το φανάρι του δρόμου,
πλύθηκα, ντύθηκα. Τρέμοντας μπας
και μετανιώσουν, ύστερα απ’ το φαΐ με κανένα λόγο δεν δέχτηκα να καθίσω στο τραπέζι.
Αρπαξα ένα κομμάτι ψωμί και βρέθηκα στο δρόμο.
-Θα περιμένω κάτω ώσπου να φάτε».
Αιμίλιος Βεάκης, «Παρασκήνια»

Πηγές
* Αιμίλιος Βεάκης, «Παρασκήνια», εκδόσεις Γαβρηιλίδης, 2005
* Θεόδωρου Eξαρχου, «Eλληνες ηθοποιοί», εκδόσεις Δωδώνη, 1991
* Μάριος Πλωρίτης: «Ο ανεπανάληπτος. Μνήμη Αιμίλιου Βεάκη». Το Βήμα της Κυριακής, 31/5/1981
* Αλέξης Σολομός «Βίος και παίγνιον/Σκηνή ? Προσκήνιο ? Παρασκήνια» εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα 1980).
* Μ. Καραγάτσης, «Κριτική θεάτρου 1946-1960», εκδόσεις Εστία, 1999

Ώρα της Γης: Το μήνυμα εστάλη

Το πιο «εκτυφλωτικό μήνυμα» έστειλε η Ελλάδα το Βράδυ του Σάββατου. Περισσότερα από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά εκτιμάται ότι ανταποκρίθηκαν στην παγκόσμια καμπάνια κατά της κλιματικής αλλαγής που διοργάνωσε το WWF.

Σε όλη τη χώρα συμμετείχαν 489 δήμοι και κοινότητες, 1.649 επιχειρήσεις, 845 σχολεία και 325 φορείς, ενώ οι ατομικές ηλεκτρονικές εγγραφές στην επίσημη ιστοσελίδα της «Ώρας της Γης» ξεπέρασαν τις 70.000.

Δυναμικό παρών έδωσαν στην μεγαλειώδη όπως όλα έδειξαν κινητοποίηση και οι χρήστες του Internet, καθώς στη δημοφιλή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης Facebook τα μέλη ομάδων σχετικών με την κινητοποίηση υπερέβησαν τα 140.000.

Οι Έλληνες με την ενθουσιώδη αυτή συμμετοχή τους στην «Ώρα της Γης» ψήφισαν υπέρ της γης, και πλέον οι ηγέτες όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο οφείλουν να ακούσουν αυτή τη φωνή διαμαρτυρίας και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη.

Τα στοιχεία του ΔΕΣΜΗΕ δείχνουν ότι κατά την έναρξη της Ώρας της Γης σημειώθηκε πτώση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας κατά 500MW, με αποτέλεσμα να εξοικονομηθούν 500 τόνοι διοξειδίου του άνθρακα. Με άλλα λόγια, είναι σα να καταφέραμε μέσα σε μία ώρα να θέσουμε εκτός κυκλοφορίας 36.509 αυτοκίνητα ή να σβήσαμε 8.333.333 συμβατικούς λαμπτήρες.

«Η ενθουσιώδης ανταπόκριση της ελληνικής κοινωνίας στο κάλεσμα του WWF, δείχνει ότι οι Έλληνες μπορούν και να εξοικονομήσουν ενέργεια και να λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης για την ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών. Ευχαριστούμε τους πολίτες για τη συμμετοχή τους και τους καλούμε να δώσουμε μαζί την μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής», δήλωσε ο Διευθυντής του WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας.

Το ξεκίνημα στην Αυστραλία

Η αρχή έγινε στις 31 Μαρτίου του 2007. Έπειτα από προτροπή του WWF Αυστραλίας, 2,2 εκατομμύρια κάτοικοι του Σίδνεϊ έσβησαν τα φώτα για μία ώρα και κατάφεραν να μειώσουν την κατανάλωση ρεύματος κατά 10,2%. Η πρωτοβουλία έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο και την επόμενη χρονιά 35 χώρες και 100 εκατομμύρια κάτοικοι ενώθηκαν για να αφιερώσουν μία ώρα στο περιβάλλον. Ο υπεύθυνος επικοινωνίας του WWF Ελλάς, Γιώργος Βελλίδης, μίλησε στη zougla.gr για τα πρώτα βήματα της «Ώρας της Γης».

Η παγκόσμια εκστρατεία κατά της κλιματικής αλλαγής

Οι Πυραμίδες της Γκίζας, το Εμπάιερ Στέιτ Μπίλντινγκ, η Ακρόπολη, ο θόλος της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, αξιοθέατα σε Κίνα, Ταϊλάνδη και Σιγκαπούρη, οι Πύργοι της Πετρόνας στην Κουάλα Λουμπούρ, περισσότερα από 200 ιστορικά κτήρια στη Γαλλία μεταξύ των οποίων το Λούβρο, ο Πύργος του Άιφελ και η Παναγία των Παρισίων είναι μερικά από τα μνημεία που «κατέβασαν τους διακόπτες».


Η ανταπόκριση στο κάλεσμα του πλανήτη για ελπίδα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Άνθρωποι ανεξαρτήτου φυλής, ηλικίας και εθνότητας ενώθηκαν για να υπενθυμίσουν στους ηγέτες των αναπτυγμένων χωρών ότι πρέπει να λάβουν δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η λειψυδρία, η ξηρασία, η ερημοποίηση και τα έντονα καιρικά φαινόμενα επηρεάζουν άμεσα τις υποανάπτυκτες και τις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες σε κάθε σύνοδο ζητούν την βοήθεια των πλούσιων κρατών για να πάρουν υποσχέσεις και σχέδια οικονομικής βοήθειας στο μέλλον.

Ο υπεύθυνος επικοινωνίας του WWF Ελλάς μίλησε για την επόμενη Συνδιάσκεψη για το Κλίμα χαρακτηρίζοντάς την ιδιαίτερα κρίσιμη, εξέφρασε όμως την αισιοδοξία του καθώς η ΗΠΑ υπό την προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα είναι διατεθειμένες να συμμετάσχουν ενεργά και αποτελεσματικά. «Η Ώρα της Γης έστειλε και ένα πολιτικό μήνυμα», δήλωσε ο κύριος Βελλίδης και τόνισε ότι όλες οι οργανώσεις θα πιέσουν να μειωθούν οι εκπομπές του διοξειδίου κατά 30% ώστε να αποφευχθεί η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας κατά δύο βαθμούς Κελσίου.

Το WWF, στην προσπάθειά του να αντιστρέψει τη στασιμότητα και την αναποφασιστικότητα των ηγετών των πλούσιων χωρών, στην επόμενη Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή, που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβρη στην Κοπεγχάγη, θα παρουσιάσει τον επίσημο αριθμό των συμμετεχόντων στην «Ώρα της Γης». «Ο καθένας από εμάς έχει την δύναμη να κάνει αλλαγές όπως και έχει έντονο το μερίδιο της ευθύνης», δήλωσε ο κύριος Βελλίδης θέλοντας να τονίσει ότι η ευθύνη δε βαραίνει μόνο τους πολιτικούς και τους ηγέτες των πλούσιων χωρών.

Η Ώρα Της Γης



Ο Σύλλογος συμμετέχοντας στην παγκόσμια κίνηση του WWF με το παράρτημα της Χώρας μας,έκλεισε τα φώτα στο χώρο που στεγάζονται τα γραφεία του,ενώ διέκοψε και την ροή του προγράμματος του Ράδιοφώνου,ακολουθώντας το παράδειγμα εκατομμυρίων συνανθρώπων μας για τις ραγδαίες κλιματολογικές αλλαγές στον πλανήτη μας.




Η Ώρα Της Γης στον Κόσμο

Περιλήψεις των Θεατρικών Έργων

2008 : "Τα Κόκκινα Φανάρια" - Α.Γαλανού
Κομμάτια της ζωής 6 γυναικών, σ'έναν οίκο ανοχής της Τρούμπας των αρχών του 1960.Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο <<Πορεία>> τον Μάρτιο του 1962, σε σκηνοθεσία του δημιουργού της "Ευδοκίας", Αλέξη Δαμιανού, που έπαιξε το ρόλο του Πέτρου στην παράσταση, με σκηνικό του Στέλιου Ορφανίδη, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και φωτισμούς Σταμάτη Τσάκωνα. Το έργο σημείωσε πρωτοφανή επιτυχία και παιζόταν για τρείς συνεχόμενες σαιζόν, με μεγάλη κοσμοσυρροή.Σχεδόν ταυτόχρονα, με τις παραστάσεις στην Αθήνα, ο θίασος Γκέλυς Μαυροπούλου - Στέφανου Στρατηγού, παρουσιάζει το έργο στη Θεσσαλονίκη και σε περιοδεία στην Ελλάδα.Η σκηνοθεσία είναι του Κωστή Λειβαδέα, ενώ η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και το σκηνικό του Στέλιου Ορφανίδη παραμένουν τα ίδια.Το 1963 ο Οργανισμός Θεατρικής Ανάπτυξης Κύπρου, το παρουσιάζει στη Λευκωσία, στο θέατρο "Ζήνα" επίσης με μεγάλη επιτυχία. Η σκηνοθεσία είναι του συγγραφέα, τα σκηνικά του Νίκου Ζωγράφου και η μουσική πάλι του Σταύρου Ξαρχάκου.Την ίδια περίοδο, το έργο ανεβαίνει στην Τουρκία, σε μετάφραση Νεβζάτ Χάτκο,ενώ παίχτηκε και στην Πολωνία.Το 1973, ο συγγραφέας διασκευάζει το έργο σε μιούζικαλ που ανεβαίνει, με δική του σκηνοθεσία, στο θέατρο "Περοκέ".Η μουσική αυτήν τη φορά ήταν του Γιάννη Σπανού, οι χορογραφίες του Λεωνίδα Ντεπιάν και τα σκηνικά του Γιώργου Πάτσα.Το 1993-1994, τα "Κόκκινα Φανάρια" άναψαν για άλλη μία φορά ανεβαίνοντας στην Αθήνα, στο θέατρο "Αλάμπρα" με σκηνοθεσία και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου, σκηνογραφία του Σάββα Χαρατζίδη και φωτισμούς του Ανδρέα Μπέλλου.Οι ηθοποιοί που έπαιξαν αυτή τη φορά ήταν η Σμαράγδα Καρύδη, η Ελένη Φίλιππα, η Νατάσσα Μανίσαλη, η Ειρήνη Ιγγλέση, η Μαρία Ματσούκα, η Μαρίκα Τζιραλίδου, ο Σταύρος Ζαλμάς, ο Π.Αναστασόπουλος, ο Κων/νος Πάλας κ.α. Την ίδια περίοδο ανέβηκε από το London Greek Theatre Group, στο Λονδίνο, στο <<Μermaid Theatre>>, με σκηνοθεσία Constantin Passalis, μουσική Γιάννη Σπανού, σκηνικά Jessica Lee, κουστούμια και φωτισμούς Acoris Antypa.Για μια ακόμα φορά, την ίδια περίοδο, ανέβηκε το έργο στην Κύπρο. από ηθοποιούς του Ελεύθερου Κυπριακού Θεάτρου.

Φωτογραφικό Άλμπουμ Παραστάσεων

2008 : "Τα Κόκκινα Φανάρια" - Α.Γαλανού
(Στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης από την 21 Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου)
Εδώ Εδώ Εδώ Εδώ Εδώ Εδώ Εδώ

Aπό την παράσταση στο Κινηματοθέατρο "Μαρούλα" σε μορφή thumbnails μπορείτε να δείτε εδώ και εδώ

Οι Παραστάσεις Της Λαϊκής Σκηνής

1981 : <<Αίτηση σε γάμο>> - Α.Π.Τσέχοφ
1982 : <<Το τάβλι>> - Δ.Κεχαϊδη και << Οι τρελλοί της εποχής - Δ.Ψαθά

1983 : <<Δεν πληρώνουμε>> Ντάριο Φο
1984 : <<Φον Δημητράκης>> - Δ.Ψαθά
1985 : <<Το τρομπόνι>> - Μ.Πόντικα
1986 : <<Κομμάτια και Θρύψαλα>> - Γ.Σκούρτη
1987 : <<Το θεριό του ταύρου>> - Αζίζ Νεσίν
1988 : <<Η Μπόμπα>> - Ν.Πρεβέλη
1989 : <<Το κορίτσι με το κορδελάκι>> - Ν.Περγιάλη
1990 : <<Ο Καραγκίοζης παρά λίγο βεζύρης>> - Γ.Σκούρτη
(Συμμετοχή στην 3η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Σάμο)
1991 : <<Επικύνδινο Φορτίο>> - Κ.Μουρσελά
(Συμμετοχή στην 4η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Σύρο)
1992 : <<Ο Επιθεώρητής>> - Ν.Γκόγκολ
(Συμμετοχή στην 5η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στη Λήμνο)
<<Ο Φιλοκτήτης>> - Σοφοκλή (απόσπασμα - διασκευή)
1993 : <<Φιλουμένα Μαρτουράνο>> - Εντουάρντο Ντε Φίλιππο
(Συμμετοχή στην 6η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Ρόδο)
1994 : <<Ο Πειρασμός>> - Γ.Ξενόπουλου
(Συμμετοχή στην 7η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στη Λέρο)
1996 : <<Το πανηγύρι>> - Δ.Κεχαϊδη
(Συμμετοχή στην 9η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στη Νάξο)
1997 : <<Ένα καπέλο γεμάτο βροχή>> - Μάικλ Γκάτσο
(Συμμετοχή στην 10η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Χίο)
και <<Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι>> - Τ.Ουίλιαμς (Θ.Ο.<<Όνειρο>>)
1998 : <<Λουμπάγκο>> - Μ.Κορρέ
(Συμμετοχή στην 12η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Πάτμο το 1999)
1999 : <<Ονειρεύομαι το νότο>> - Τ.Ουίλιαμς (η πρώτη συνεργασία των δύο ομάδων)
(Συμμετοχή ως Θ.Ο "Όνειρο" στην 12η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Πάτμο)
2000 : <<Δόνια Ροζίτα>> - Φ.Γκ.Λόρκα
(Συμμετοχή στην 13η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στη Σάμο και εκποροσοπώντας το Αιγαίο στο 13ο Παγκύπριο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου στη Λευκωσία και στα Περβόλια Λάρνακας)
2001 : <<Το αταίριαστο ζευγάρι>> - Ν.Σάιμον
(Συμμετοχή στην 14η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Κω)
2002 : <<Γιατί τα παιδιά ρε καθάρματα>> - Μπ.Μρέχτ και Α.Δωριάδη
(Συμμετοχή στην 15η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Μυτιλήνη)
2003 : <<Το φως του γκαζιού>> - Π.Χάμιλτον
(Συμμετοχή στην 16η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στη Λήμνο)
2004 : <<Το μελτεμάκι>> Π.Χόρν
(Συμμετοχή στην 17η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στη Χίο και Συμμετοχή στους Α' Πανελλήνιους Αγώνες Ερασιτεχνικού Θεάτρου Έβρου)
2005 : <<Σε ασπάζομαι κατσαριδούλα μου>> - Α.Τσέχωφ (μονόπρακτα)
2006 : <<Γυναίκες στα χιόνια>> - Αντώνη και Κων/νου Κούφαλη
(Συμμετοχή στην 19η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Μήλο)
2007 : <<Ο Κύκλωπας>> - Ευριπίδης
(Συμμετοχή στην 20η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Σύρο)
2008 : <<Τα Κόκκινα Φανάρια>> - Α.Γαλανού
(Συμμετοχή στην 21η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου στην Μυτιλήνη)
2009 : <<Του Κουτρούλη ο Γάμος>> - Αλεξάνδρου Ρίζου Ραγκαβή
(Συμμετοχή στην 22 Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θάσων Αιγαίου στην Λέρο)

Η Ιστορία του Συλλόγου

Ο Μ.Ε.Α.Σ "ΛΗΜΝΟΣ" ιδρύθηκε το 1978.

Το 1981 δημιουργείται η "Λαϊκή Σκηνή" και το 1984 η "Παιδική Σκηνή".Το 1999 συνεργάζεται με την θεατρική ομάδα Όνειρο'' και αμέσως μετά την πρώτη τους συνεργασία, οι δύο ομάδες ενώνονται.

Το 1989, το Ράδιο Λήμνος 98fm γίνεται το πρώτο ερασιτεχνικό ραδιόφωνο του νησιού μας. Το Ράδιο Λήμνος, αποτελεί κομμάτι του Μ.Ε.Α.Σ. "ΛΗΜΝΟΣ".

Ο Σύλλογος εκτός από την Λαϊκή Σκηνή και το Ράδιο Λήμνος, έχει και άλλα τμήματα : μουσικής, σκακιού, κ.α. Ενώ εκτός από θεατρικές παραστάσεις, συμμετέχει στα πολιτιστικά δρώμενα του νησιού, με ποικίλες άλλες εκδηλώσεις : για το θέατρο, το παιδί, το βιβλίο, συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής κ.α.

Είναι ιδρυτικό μέλος της Ο.Ε.Θ.Α (Ομοσπονδία Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου), και μέλος της Σκακιστικής Ομοσπονδίας, ενώ υπήρξε μέλος της Π.Π.Κ (Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση).

Από το 1990 έως και σήμερα, η "Λαϊκή Σκηνή" συμμετέχει ενεργά στις συναντήσεις των Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου.Το 1992 γίνεται στο νησί μας η 5η Συνάντηση Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου και ο σύλλογός μας βοηθά στην επιτυχία της.Ενώ τον Οκτώβρη του 2003, βοηθάει στην οργάνωση της 16ης Συνάντησης που επίσης έγινε στην Λήμνο.Το Νοέμβριο του 2000, εκπροσωπεί το Αιγαίο στο 13ο Παγκύπριο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου.

Καλώς Ορίσατε

Αργήσαμε βέβαια αλλά όπως λέει η παροιμία : "Κάλλιο Αργά,Παρά Ποτέ", και αυτό είναι το πρώτο βήμα για την προβολή του Μ.Ε.Α.Σ "ΛΗΜΝΟΣ" και των δραστηριοτήτων του στο διαδίκτυο,για να μας μάθετε και να βρεθείτε κοντά μας όπου και αν βρίσκεστε και ζείτε.

Το αμέσως επόμενο μας βήμα είναι και η επίσημη ιστοσελίδα (η οποία ήδη σχεδιάζεται), καθώς και η αναμετάδοση του προγράματος του "Ράδιο Λήμνος 98 R.D.S" ζωντανά μέσω του live24 (Πολύ πολύ σύντομα) στους Λημνιούς της υπόλοιπης Ελλάδας, και της Ομογένειας ...

Και πάλι καλώς ήρθατε ....