Το 1962, από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.)καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου,που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο.
Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ κ.ά.
Φέτος το μήνυμα έγραψε η βρετανίδα ηθοποιός Judi Dench. Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου είθισται να διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου:
Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου αποτελεί ευκαιρία για να γιορτάσουμε το Θέατρο στις τόσες και τόσες μορφές του. Το θέατρο είναι πηγή διασκέδασης και έμπνευσης και έχει τη δυνατότητα να ενώνει τους διαφορετικούς πολιτισμούς και ανθρώπους που υπάρχουν στον κόσμο. Όμως μπορεί να είναι κάτι περισσότερο απ’ αυτό, αφού προσφέρει επίσης ευκαιρίες εκπαίδευσης και ενημέρωσης.
Σ’ όλο τον κόσμο παίζεται θέατρο και όχι πάντα σε παραδοσιακό θεατρικό περιβάλλον. Παραστάσεις μπορούν να προκύψουν σε ένα μικρό χωριό στην Αφρική, κοντά σε ένα βουνό στην Αρμενία, σε ένα μικρό νησί στον Ειρηνικό. Το μόνο που χρειάζεται, είναι ένας χώρος και ένα κοινό. Το θέατρο έχει τη δυνατότητα να μας κάνει να χαμογελάμε, να μας κάνει να κλαίμε, αλλά πρέπει επίσης να μας κάνει να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε.
Το θέατρο προκύπτει μέσα από την ομαδικότητα. Οι ηθοποιοί είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται στο προσκήνιο, όμως υπάρχει επίσης ένας υπέροχος κόσμος ανθρώπων που βρίσκεται στο παρασκήνιο. Είναι εξίσου σημαντικοί όσο και οι ηθοποιοί και τα διαφορετικής φύσης εξειδικευμένα ταλέντα τους καθιστούν δυνατή την πραγματοποίηση μιας παράστασης. Έχουν κι αυτοί μερίδιο σε όποιο θρίαμβο και επιτυχία προκύψει.
Η 27η Μαρτίου έχει καθιερωθεί επίσημα ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Με πολλούς τρόπους θα πρέπει κάθε μέρα να θεωρείται μέρα θεάτρου, καθώς έχουμε την ευθύνη να συνεχίσουμε την παράδοση να ψυχαγωγούμε, να εκπαιδεύουμε και να διαφωτίζουμε το κοινό μας, χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσαμε να υπάρξουμε.
Η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου, εκπροσωπόντας 28 θεατρικές ομάδες στο Αιγαίο συμμετέχει στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, παρουσιάζοντας σε συνεργασία με το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Κω την παράσταση-αφιέρωμα στο μεγάλο μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο, ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Κονταξή και με την συμμετοχή ηθοποιών από ομάδες μέλη μας από διαφορετικά νησιά του Αιγαίου, στο Κινηματοθέατρο ΟΡΦΕΑΣ της Κω, το Σάββατο 27 Μαρτίου, ώρα 20:30.Είσοδος ελεύθερη.
Στην εκδήλωση θα παρασταθούν η κ. Έρη Ρίτσου, κόρη του ποιητή, και ο ηθοποιός και βουλευτής Β΄Αθήνας Γιάννης Βούρος, που θα διαβάσει το μήνυμα της ημέρας.
Εκπροσωπόντας το συλλογό μας, Μ.Ε.Α.Σ.ΛΗΜΝΟΣ, στην παράσταση θα παίξει και η Ελένη Α. Τσιγιάννη.
Αποχαιρετίσαμε τον «Κουτρούλη» μας, δίνοντας τις τελευταίες παραστάσεις το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο. Η παράσταση που δώσαμε το Νοέμβριο, έγινε στο Συνεδριακό Κέντρο Πορτιανού (το παλιό δημοτικό σχολείο που έχει μετατραπεί σε έναν όμορφο θεατρικό χώρο). Η παράσταση αυτή δόθηκε σε συνεργασία με το Δήμο Νέας Κούταλης και ήταν η πρώτη που δίνονταν στο νέο χώρο. Οι παραστάσεις στη Μύρινα, δύο στον αριθμό, δόθηκαν στο Μαρούλα και ήταν δωρεάν για φοιτητές και μαθητές, σαν ένα μικρό καλωσόρισμα στους πρώτους φοιτητές του νησιού μας.
Οι συζητήσεις και οι αναγνώσεις για καινούργιο έργο είχαν ξεκινήσει από τον Νοέμβριο και τώρα πια γίνονται οι πρόβες για την νέα μας παραγωγή, που είναι η κωμωδία του Εζέν Λαμπίς, «Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας».
Περισσότερα για το νέο έργο μας θα πούμε άλλη φορά. Απλά να αναφέρουμε ότι η θεατρική μας ομάδα είναι πάντα ανοιχτή σε νέους φίλους.
Στα πλαίσια τέλος των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Μύρινας η Λαϊκή Σκηνή θα ξαναπαντρέψει τον Κουτρούλη την Τρίτη 25 Αυγούστου στις 9:00 μ.μ στο Κινηματοθέτρο "Μαρούλα"
Σας περιμένουμε . . .
Σημ. Η Αίθουσα Κλιματίζεται
Στα πλαίσια των εκδηλώσεων Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2009 του Δήμου Μούδρου η Λαϊκή Σκηνή θα ολοκληρώσει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων την Δευτέρα 24 Αυγούστου στις 9:00 μ.μ. στον αύλειο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Παναγιάς
Σας περιμένουμε . . . .
παρουσιάζει την κωμωδία
του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή,
«Του Κουτρούλη ο γάμος»
της πολιτικής μας παιδείας και όχι μόνο,
σε μια διαχρονική κωμωδία.
Η Λαϊκή μας Σκηνή επέστρεψε από τον Αϊ Στράτη και ετοιμάστηκε την εβδομάδα που μας πέρασε, για τις παραστάσεις της στη Μύρινα.
Ο κόσμος το γνωρίζει και το πιο χαρακτηριστικό γεγονός που μας το δείχνει, είναι ότι αρκετοί χαιρετάνε τα μέλη της ομάδας λέγοντας: "Θα τα πούμε στο γάμο".
Στον Μ.Ε.Α.Σ. γάμος γίνεται
Και όλους σας καλούμε
Να ‘ρθείτε να γλεντήσουμε
Να φάμε και να πιούμε
Η Λαϊκή Σκηνή του Μ.Ε.Α.Σ. «Λήμνος»
παρουσιάζει την κωμωδία
του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή,
«Του Κουτρούλη ο γάμος».
Παίζουν: Γιώργος Αβραάμ, Σούλα Αγέρα, Λευτέρης Αμπελώμος, Μαριάννα Γραμμάτου, Αφροδίτη Κανδήλη, Ρομπέρτο Κάντοχ,
Απόδοση στη δημοτική – Διασκευή - Σκηνοθεσία: Ελένη Α. Τσιγιάννη
Σκηνογραφία: Γιώργος Καριακλής
Ενδυματολογία: Ρομπέρτο Κάντοχ
Η πρεμιέρα θα δοθεί την ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΙΟΥΝΙΟΥ, στις 9:30 το βράδυ, στην πλατεία της Κοινότητας στον Άγιο Ευστράτιο.
Παραστάσεις στη Μύρινα θα δοθούν το ΣΑΒΒΑΤΟ 4 και την ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ, στο Κινηματοθέατρο ΜΑΡΟΥΛΑ, ώρα 9:30 το βράδυ.
Η παράσταση στον Άγιο Ευστράτιο δίνεται στα πλαίσια του προγράμματος «Το θέατρο ταξιδεύει στην άγονη γραμμή», που χρηματοδοτεί το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής και οργανώνει η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου.
Η Λαϊκή Σκηνή Μ.Ε.Α.Σ "ΛΗΜΝΟΣ" συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις της Ο.Ε.Θ.Α , "Το Θέατρο Ταξιδεύει" ανεβάζει την νέα της παράσταση "Ο Γάμος του Κουτρούλη" στις 28/6 στον Αγ.Ευστράτιο.
Τα Κόκκινα Φανάρια
Αμαρτωλό
Στη Σμύρνη Μέλπω,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο, Κατινίτσα έναν καιρό'
τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Λέλα.
Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με!
Σπίτι - πατρίδα έχω τα μπορντέλα.
Ως κ' οι πικροί μου χρόνοι οι παιδικοί μου,
θολές, σβησμένες ζωγραφιές,
κ' είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου.
Το σήμερα χειρότερο απ' το χτες
και τ' αύριο απ' το σήμερα θε νάναι.
Φιλιά από στόματ' άγνωστα, βρισιές,
κ' οι χωροφύλακες να με τραβολογάνε.
Γλέντια, καυγάδες ως να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού
κ' ενέσεις 606.
Πνιμένου καραβιού σάπιο σανίδι,
όλη η ζωή μου του χαμού.
Μ' από την κόλασή μου σου φωνάζω:
-Εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω!
Γαλάτεια Καζαντζάκη(1881-1962)
Διακόσια χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου ποιητή πεζογράφου και θεατρικού συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ. Το 2009 με απόφαση της ΟΥΝΕΣΚΟ ανακηρύχτηκε έτος Γκόγκολ.Με την ευκαιρία αυτή, ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα στο μεγάλο συγγραφέα.
Ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1809, στο Σορότσιντσι της Πολτάβας, στην Ουκρανία, που ήταν τότε μέρος της τσαρικής Ρωσίας. Έμεινε στην Ουκρανία μέχρι τα 19 του χρόνια. Οι γονείς του ήταν κοζάκοι, φτωχοί ευγενείς, που παρά το ότι δεν είχαν ιδιαίτερη μόρφωση, ήταν αυτοί που τον μύησαν στον κόσμο της λογοτεχνίας.
Ο Νικολάι Γκόγκολ έγραψε μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ρωσικής ρεαλιστικής λογοτεχνίας του 19ου αι.. Χαρακτηρίζεται ως ο πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού, θεωρείται εφάμιλλος των γιγάντων της ρώσικης λογοτεχνίας και άφησε στην σφραγίδα του στην παγκόσμια λογοτεχνία. Έγραψε πολλά διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα.
Ο Γκόγκολ υπήρξε βαθιά στοχαστικός, σκοτεινός, καταθλιπτικός, μεγαλοφυής και αυτοκτονικός. Το λογοτεχνικό του έργο διακρίνεται από λυρισμό, χιούμορ αλλά και θλίψη και απογοήτευση.
Πολυάριθμες υπήρξαν οι διευθύνσεις των ταξιδιών του συγγραφέα, γύρισε όλη την Ευρώπη, επισκέφτηκε τη Συρία και πήγε προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. ΄Όμως ιδιαίτερα αισθήματα έτρεφε για την Ιταλία, όπου έζησε σχεδόν δέκα χρόνια και την θεωρούσε «δεύτερη πατρίδα του».
Τα πρώτα του έργα, «Εγκαίνια νέας κατοικίας», «Οι αδερφοί Τβιορντισλάβιτς», «Κάτι τι για το Νεζίν»,η πόλη που έζησε τα εφηβικά του χρόνια, τα δημοσίευσε σε ηλικία 16 ετών.
Το 1828 πήγε στην Αγία Πετρούπολη γεμάτος όνειρα, όμως τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε. Εκεί εργάστηκε στο δημόσιο.
Το λογοτεχνικό του έργο δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε ο νεαρός συγγραφέας, ενώ και η απόπειρα του να γίνει ηθοποιός δεν στέφθηκε από επιτυχία. Ύστερα από ένα σύντομο ταξίδι στην Γερμανία επέστρεψε στην Πετρούπολη και δημοσίευε μια σειρά διηγημάτων, με θέματα από την ουκρανική ζωή (την πρώτη του).
Η αναγνώριση για τον Γκόγκολ ήρθε στα 1830. Το 1831 πήρε έπαινο για την πρώτη του συλλογή διηγημάτων.
Το 1833 άρχισε να γράφει το θεατρικό έργο «Παντρολογήματα» (ή Ο γάμος ή Γαμπροπάζαρο). Ο Γκόγκολ το άφησε στη μέση για να αφοσιωθεί σε μια καινούργια κωμωδία, τον «'Επιθεωρητή». Λίγο αργότερα, έδωσε την οριστική μορφή στα «Παντρολογήματα» στη Ρώμη, για να τα ξαναστείλει στην Πετρούπολη, όπου παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1842.
Το 1835 ήταν η χρονιά του «Mirgorod», μιας συλλογής διηγημάτων που περιείχε το κλασσικό «Τάρας Μπούλμπα» (Taras Bulba), που το 1842 επεκτάθηκε σε μυθιστόρημα. Το «Τάρας Μπούλμπα» εξετάζει τη ζωή των κοζάκων του 16ου αιώνα, και αποκαλύπτει το χιούμορ του συγγραφέα καθώς και τη δυνατότητα του Γκόγκολ για ακριβή απεικόνιση των χαρακτήρων του.
Το 1836 έχουμε τη θεατρική σάτιρα «Ο Γενικός Επιθεωρητής», μια φαρσοκωμωδία που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα έργα του συγγραφέα και ένα από τα σημαντικότερα κείμενα στη ρωσική λογοτεχνία . Το έργο ασχολείται με τους γραφειοκράτες ανώτερους υπάλληλους μιας μικρής πόλης, που μπερδεύουν ένα ταξιδιώτη, με έναν κυβερνητικό επιθεωρητή τον οποίο περιμένουν και τον δωροδοκούν για να αγνοήσει την αρχικά κακή διαγωγή τους. Ο «Επιθεωρητής» όταν μεταφέρθηκε στο θέατρο προκάλεσε την αντίδραση των Συντηρητικών της Πετρούπολης.
Από το 1826 ως το 1848 ζει κυρίως στη Ρώμη, και εργάζεται σ' ένα μυθιστόρημα που θεωρείται η σπουδαιότερη δημιουργία του κι ένα από τα λεπτότερα μυθιστορήματα στη παγκόσμια λογοτεχνία, το έργο του, «Οι Νεκρές Ψυχές» (1842). Είναι μια ιστορία με εξαιρετικό χιούμορ. Ένας φιλόδοξος, πονηρός κι αδίστακτος τυχοδιώκτης, έχει μια μοναδική ιδέα, πηγαίνει από μέρος σε μέρος, αγοράζοντας ή κλέβοντας από τους ιδιοκτήτες τους, τους τίτλους των νεκρών δουλοπάροικων. Έχοντας αυτήν την ‘ιδιοκτησία’, οργανώνει το να πάρει δάνεια και έτσι να αγοράσει ένα κτήμα με ζωντανές ψυχές. Το μυθιστόρημα αυτό άσκησε τεράστια επιρροή στους κατοπινούς ρώσους συγγραφείς. Όμως το δημοσιευμένο κομμάτι ήταν το πρώτο μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης εργασίας που είχε αρχίσει, μα σε μια κρίση υποχονδριακής μελαγχολίας και κατάθλιψης, έκαψε το χειρόγραφο. Έτσι το έργο θεωρείται ημιτελές.
Το 1842 δημοσίευσε ένα άλλο διάσημο έργο του, το διήγημα «Το Παλτό», το θέμα του είναι ένας καταπονημένο υπάλληλο που πέφτει θύμα της κοινωνικής αδικίας.
Το 1843 έκανε προσκύνημα στους 'Άγιους Τόπους και στην επιστροφή, ένας ιερέας, o Κονσταντινόφσκι, τον έπεισε πως η καλλιτεχνική του εργασία ήταν αμαρτωλή. Τότε ο Γκόγκολ κατέστρεψε διάφορα αδημοσίευτα χειρόγραφά του. Ο Κονσταντινόφσκι ασκούσε έντονη επιρροή πάνω στον Ρώσο συγγραφέα.
Σπουδαία έργα του επίσης είναι «Το ημερολόγιο ενός τρελού», που έχει παιχτεί πολλές φορές σαν θεατρικός μονόλογος, η «Λεωφόρος Νιέφσκι», «Το πορτραίτο» κ.α..
Έφυγε πρόωρα από τη ζωή, στις 4 Μάρτη 1852 στη Μόσχα, όπου και τάφηκε, σε ηλικία μόλις 43 ετών, καταπονημένος από τις νευρικές κρίσεις και τον πυρετό που τον ταλαιπωρούσαν τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Σήμερα μπορούμε πραγματικά να μιλάμε για την παγκόσμια αναγνώριση του Γκόγκολ, όπως είχε προβλέψει ο Μέλχιορ ντε Βογκουέ, ο συγγραφέας του πλατιά γνωστού στον κόσμο «Ρωσικού μυθιστορήματος»: «Θα έρθει η ώρα που στα ράφια των βιβλίων στο σπίτι του κάθε μορφωμένου ανθρώπου, δίπλα στον «Δον Κιχώτη» του Θερβάντες, θα βρίσκεται το μυθιστόρημα του Γκόγκολ «Οι νεκρές ψυχές».
Να ζητήσω συγνώμη προκαταβολικά για την εμφάνισή μας, αλλά η Μαρία Αϊβαλιώτου μας άρπαξε στην κυριολεξία καθώς περπατάγαμε στην πόλη,για την συνέντευξη που βλέπετε . . . .
Πίνακας του διάσημου ζωγράφου Ελ Γκρέκο ,που μέχρι σήμερα δεν ήταν γνωστός στους ιστορικούς της τέχνης, ανακαλύφθηκε στην ανατολική Πολωνία.
Πρόκεται για την... "Εκσταση του Αγίου Φραγκίσκου" και οι ειδικοί που εξέτασαν τον πίνακα εκτιμούν ότι είναι πέρα από κάθε αμφιβολία έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.
"Ο πίνακας αυτός αγνοείτο από τους ευρωπαίους και τους αμερικανούς ιστορικούς της τέχνης .Πρόκειται για ένα αριστούργημα του Ελ Γκρέκο και η αυθεντικότητά του είναι αναμφισβήτητη" σημειώνει η ιστορικός τέχνης Ιζαμπέλα Γκαλίσκα.Η αξία του υπολογίζεται στα 5.000.000 €.
Ο πίνακας εκτίθετο εδώ και τέσσερα χρόνια σε ένα μικρό εκκλησιαστικό μουσείο στην ανατολική Πολωνία και ουδείς είχε ασχοληθεί μαζί του. Πριν μεταφερθεί στο μουσείο ,ο πίνακας βρισκόταν στο δωμάτιο του ιερέα στην ενορία Κόσοου Λάσκι.
Ο Ελ Γκρέκο και οι μαθητές του είχαν ζωγραφίσει περισσότερους από 100 πίνακες με κεντρικό πρόσωπο τον Αγιο Φραγκίσκο σε διάφορες σκηνές.Αλλά ο πίνακας που ανακαλύφθηκε στην Πολωνία και ζωγραφίστηκε στο διάστημα από το 1575 ως το 1580,είναι ένας από τους τρεις που φέρει την υπογραφή του Ελ Γκρέκο και δείχνει "τον Αγιο Φραγκίσκο με τα Στίγματα του Χριστού".
Ο πίνακας είχε εντοπιστεί για πρώτη φορά από πολωνούς ειδικούς το 1974 . Ο διάσημος πολωνός εκτιμητής έργων τέχνης Μπόλνταν Μαρκόνι ανακάλυψε την υπογραφή του Δομήνικου Θεοτικόπουλου στον πίνακα. Η πολωνική εκκλησία έκρυψε όμως τον πινακα υπο τον φόβο της κατάσχεσης από το τότε κομμουνιστικό κράτος. Μόνο δύο εκκλησιαστικοί παράγοντες γνώριζαν επακριβώς τον τόπο όπου βρισκόταν ο πίνακας,λέει η Ιζαμπέλα Γκαλίσκα ."Ορισμένοι πίστευαν μάλιστα ότι ο πίνακας είχε μεταφερθεί στο Βατικανό",προσθέτει.
Η Λήμνος είναι ένα πανέμορφο νησί που παρουσιάζει αρχαιολογικό και φυσιολατρικό ενδιαφέρον. Η φυσιογνωμία του νησιού έχει καθοριστεί από τα δυο ηφαίστεια, η δράση των οποίων κατά την αρχαιότητα, στιγμάτισε τη μοίρα του νησιού.
Καθ’ όλους τους ιστορικούς χρόνους, η Λήμνος πρωταγωνιστούσε στην ιστορία του Ελλαδικού χώρου. Στο νησί δημιουργήθηκε ένας αξιόλογος πολιτισμός, όπως φαίνεται και από τα ερείπια των αρχαίων πόλεων και τα σημαντικά ευρήματα των ανασκαφών.
Αν και ηφαιστειογενές νησί, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις φυσικές ομορφιές των υπόλοιπων νησιών του βόρειου Αιγαίου. Στις πεδινές εκτάσεις του καλλιεργούνται αμπέλια από τα οποία παράγεται το φημισμένο κρασί του νησιού. Ενώ οι ορεινοί όγκοι με τα μαύρα επιβλητικά βράχια, οι απότομοι λόφοι και οι δαντελωτές ακρογιαλιές του με τη κατάλευκη αμμουδιά δημιουργούν τοπία απείρου κάλλους.
Η Λήμνος έχει έκταση 477 τ. χλμ. και περίπου 16.000 μόνιμους κατοίκους. Το νησί ανήκει διοικητικά στο νομό Λέσβου και βρίσκεται βορειοδυτικά της Μυτιλήνης. Έχει τακτική ακτοπλοϊκή σύνδεση με το λιμάνι του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Μυτιλήνης και της Χίου.
Επίσης, διαθέτει και αεροδρόμιο από και προς το οποίο πραγματοποιούνται καθημερινά πτήσεις που συνδέουν το νησί με όλες τις μεγαλουπόλεις και πολλά νησιά.
Τα τελευταία χρόνια η Λήμνος έχει εξελιχθεί σ’ ένα δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Χάρη στην πολυσήμαντη ιστορία της, τους σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους, τα ιστορικά μνημεία και τα μοναστήρια που διαθέτει προσελκύει πλήθος επισκεπτών. Και φυσικά οι περισσότεροι από τους παραθεριστές του νησιού, το επισκέπτονται για να γνωρίσουν τις ονειρεμένες παραλίες του και να περάσουν αξέχαστες διακοπές σ’ ένα τόπο πανέμορφο και γοητευτικό.
Η αρχιτεκτονική των οικισμών, ο τρόπος ζωής των κατοίκων, οι επιλογές δραστηριοτήτων και διασκέδασης που προσφέρει, συνδυάζουν μ’ ένα μοναδικό τρόπο το παραδοσιακό στοιχείο με τις σύγχρονες πολυτέλειες, μαγεύοντας κάθε ταξιδιώτη και μετατρέποντάς τον σε μόνιμο θαυμαστή της Λήμνου…
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία της Λήμνου κατά την αρχαιότητα στιγματίστηκε από τη δράση των δύο ηφαιστείων της. Για πολύ καιρό το νησί σκεπάζονταν από στάχτη και σύννεφα πυκνού καπνού. Όταν σταμάτησε η δράση τους, ξεπρόβαλε το νησί. Μοναδικά όμορφο, άρχισε να γράφει τη δική του ιστορία στο χώρο του Αιγαίου.
Σύμφωνα με την μυθολογία η Λήμνος είναι το νησί στο οποίο ο Δίας έριξε τον Ήφαιστο, όταν τον εξόρισαν από τον Όλυμπο. Οι Σίντιες, οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, περιέθαλψαν το θεό της φωτιάς και αυτός για να τους ανταμείψει τους έμαθε τη τέχνη του σιδηρουργού.
Ο πρώτος βασιλιάς της Λήμνου, σύμφωνα πάντα με την μυθολογία ήταν ο Θόας, ο οποίος είχε παντρευτεί τη Μυρίνα, την κόρη του βασιλιά της Ιωλκού. Επί της βασιλείας του, οι γυναίκες με αρχηγό την κόρη του, την Υψιπύλη, ξεσηκώθηκαν κατά των αντρών που τις παραμελούσαν. Έτσι, αφού τους μέθυσαν τους σκότωσαν όλους εκτός από τον Θόαντα. Αργότερα οι γυναίκες της Λήμνου που συνδέθηκαν και με το μύθο των αμαζόνων, ενώθηκαν με τους Αργοναύτες οι οποίοι κατά την επιστροφή τους από την Κολχίδα σταμάτησαν στο νησί. Μάλιστα η Υψιπύλη παντρεύτηκε τον Ιάσονα. Από την ένωση των γυναικών της Λήμνου με τους Αργοναύτες γεννήθηκαν οι Μινύες.
Οι ανασκαφές στην Λήμνο έφεραν στο φως τα ερείπια της αρχαίας πόλης Πολιόχνης, η οποία άκμασε κατά την 4η π.Χ. χιλιετία.
Γύρω στο 1000 π.Χ. το νησί κατοικήθηκε από Πελασγούς. Την περίοδο αυτή ιδρύθηκαν στο νησί και οι δύο άλλες μεγάλες αρχαίες πόλεις που γνώρισαν οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη κατά την αρχαιότητα. Πρόκειται για την Ηφαιστία και την Μυρίνα, που τα λείψανά τους σώζονται ως τις μέρες μας.
Κατά τους ιστορικούς χρόνους το νησί κυριεύτηκε από Πέρσες.
Το 512 π.Χ. έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας.
Το 168 π.Χ. η Λήμνος περνά στην κυριαρχία των Ρωμαίων.
Στα χρόνια του Βυζαντίου το ασφαλές λιμάνι του νησιού υπήρξε ασφαλές καταφύγιο του στόλου της αυτοκρατορίας.
Το 1204, οι Ενετοί που κυριαρχούσαν στο Αιγαίο, κατακτούν και τη Λήμνο.
Στις αρχές του 15ου αιώνα οι Τούρκοι πολιορκούν τη Λήμνο. Σε μια από τις επιθέσεις τους για την κατάληψη του νησιού, οι Λήμνιοι παρακινημένοι από την ηρωίδα Μαρούλα, πολεμούν θαρραλέα και καταφέρνουν να απωθήσουν – για λίγο - τους Τούρκους. Τελικά, οι Τούρκοι κυριάρχησαν στο νησί.
Η Λήμνος ενσωματώθηκε με την Ελλάδα το 1912.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ
ΗΦΑΙΣΤΙΑ
Η Ηφαιστία ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Λήμνου κατά την αρχαιότητα. Το όνομά της το πήρε από τον Ήφαιστο, το θεό της φωτιάς. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση στην περιοχή αυτή είχε το εργαστήριό του ο Ήφαιστος, κι εκεί δίδαξε στους Λημνίους την τέχνη της σιδηρουργίας.
Η Ηφαιστία ήταν κτισμένη στη βόρεια πλευρά του κόλπου Πουρνιά και σε απόσταση 35 χλμ. από τη Μυρίνα. Από τα ευρήματα των ανασκαφών φαίνεται ότι η περιοχή κατοικούνταν συνεχώς από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού μέχρι και τους Βυζαντινούς χρόνους.
Στον αρχαιολογικό χώρο θα δείτε τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης, της νεκρόπολης που χρονολογείται από τα μέσα του 8ου έως του 5ου π.Χ. και ενός σημαντικού ιερού, το οποίο πιθανολογείται ότι ήταν αφιερωμένο στη Μεγάλη Θεά. Η ίδρυσή του τοποθετείται στις αρχές του 8ου π.Χ. αιώνα ενώ φαίνεται ότι καταστράφηκε βίαια γύρω στα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα.
Κατά την ξενάγησή σας στον αρχαιολογικό χώρο θα δείτε και τα λείψανα διαφόρων οικοδομημάτων της αρχαίας πόλης καθώς τα ερείπια του θεάτρου που χρονολογείται στις αρχές της ελληνιστικής περιόδου.
ΠΟΛΙΟΧΝΗ
Στη θέση Καμίνια συναντάμε τα λείψανα της Πολιόχνης. Πρόκειται για έναν από τους αρχαιότερους και σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς στο χώρο του Αιγαίου. Οι ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο έφεραν στο φως τέσσερις διαδοχικούς οικισμούς διαφορετικών ιστορικών περιόδων, κτισμένους τον ένα πάνω στα θεμέλια του άλλου. Τα αρχιτεκτονικά μέλη της αρχαιότερης πόλης τοποθετούνται στην 3η π.Χ. χιλιετία και ο πολιτισμός αυτός, σύμφωνα με τους ιστορικούς άκμασε την ίδια εποχή με την Τροία.
Η πόλη εγκαταλείφθηκε για ένα χρονικό διάστημα και κατοικήθηκε ξανά κατά τη 2η χιλιετία π.Χ.
Η Πολιόχνη καταστράφηκε γύρω στο 1600 π.Χ. πιθανόν από σεισμό.
ΚΑΒΕΙΡΙΟ ΙΕΡΟ
Το ιερό των Καβείρων βρίσκεται έξω από τα τείχη της αρχαίας Ηφαιστίας και είναι κτισμένο κοντά στο ακρωτήριο της Χλόης. Πρόκειται για ένα συγκρότημα κτιρίων στα οποία πραγματοποιούνταν τα Καβείρια μυστήρια. Αυτό είναι το αρχαιότερο ιερό των Καβείρων, προγενέστερο και σημαντικότερο ακόμη και από εκείνο της Σαμοθράκης.
Κάβειροι λέγονταν τα παιδιά που είχε αποκτήσει ο Ήφαιστος με την Καβειρό και θεωρούνταν προστάτες των σιδηρουργών.
Στο χώρο του ιερού των Καβείρων σώζονται λείψανα από το αρχαίο τελεστήριο, μια στοά, ένα ανάκτορο και ένα μεγάλο τελεστήριο των Ελληνιστικών χρόνων.
Στη θάλασσα κάτ από το Καβείριο, βρίσκεται βρίσκεται η περίφημη Σπηλιά του Φιλοκτήτη, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία είχε μεταφερθεί από τους συντρόφους του ο Ομηρικός ήρωας, έπειτα από δάγκωμα φιδιού, ελπίζοντας πως η ΄΄Λήμνια γη΄΄ θα τον γιατρέψει.
Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ
O αρχαίος ναός της Άρτεμης κτίστηκε τον 7ο π.Χ αιώνα. Βρίσκεται σε απόσταση 2 χλμ. από τη Μύρινα και είναι γνωστός ως "εκτός πόλεως ιερό".
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Το Αρχαιολογικό μουσείο της Μύρινας συμβάλει στην πολιτιστική προβολή του νησιού. Εδώ εκτίθενται τα όλα τα σπουδαία ευρήματα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει κατά καιρούς στο νησί. Οι συλλογές του περιλαμβάνουν αγγεία, οικιακές συσκευές από την καθημερινή ζωή των αρχαίων Λημνίων, επιτύμβιες πλάκες, αγάλματα θεών, αντικείμενα από το ιερό των Καβείρων, πολεμικά εργαλεία, νομίσματα από διάφορες ιστορικές περιόδους, χρυσά κοσμήματα, κ.α.
ΤΑ ΕΛΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ
Στη Λήμνο και συγκεκριμένα γύρω από το λόφο του Κάστρου της Μυρίνας ζούνε δεκάδες ελάφια τα οποία μπορείτε να συναντήσετε κατά την περιήγησή σας στην περιοχή. Ανήκουν στο είδος Dama dama, γνωστό και ως πλατώνι. Οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί αυτού του είδους συναντώνται κυρίως στη Ρόδο, στη Λέσβο και στη Κρήτη.
Στη Λήμνο μεταφέρθηκαν δύο ζευγάρια ελαφιών στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σήμερα ζούνε ελεύθερα στο νησί περίπου 50 με 70 ελάφια. Ο πληθυσμός τους παρουσιάζει αυξομειώσεις. Τα ελάφια προστατεύονται από τον δήμο Μυρίνας, όπου οι υπεύθυνοι φροντίζουν για τη σίτιση και τις συνθήκες διαβίωσής τους καθώς αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες.
ΦΡΟΥΡΙΟ ΜΥΡΙΝΑΣ
Το Φρούριο της Μυρίνας είναι το μεγαλύτερο σε έκταση οχυρό του Αιγαίου. Είναι κτισμένο σε πάνω σε μια βραχώδη χερσόνησο. Κτίστηκε το 1207 από τον Ενετό Δούκα της Λήμνου, Φιλόκαλο Ναβιγκαγιόζο για αμυντικούς κυρίως λόγους.
Πρόκειται για ένα επιβλητικό φρούριο με ιδιαίτερα υψηλά τείχη στην ανατολική και νότια πλευρά του και αρκετούς πύργους. Στη βόρεια και δυτική πλευρά του το τα τείχη του φρουρίου είναι χαμηλότερα.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας τα φρούριο αποτέλεσε κατοικία των Τούρκων. Το 1770, όταν ο Ρώσικος στόλος πολιορκούσε τη Μυρίνα, τα τείχη του φρουρίου υπέστησαν μεγάλες ζημιές.
ΜΥΡΙΝΑ
Η Μυρίνα είναι η πρωτεύουσα και το λιμάνι του νησιού. Είναι κτισμένη στην ίδια θέση με την ομώνυμη αρχαία πόλη. Η περιοχή αυτή κατοικείται αδιάκοπα από τα προϊστορικά χρόνια.
Η πόλη εκτείνεται ανάμεσα σε δυο όρμους. Το λιμάνι και το Ρωμαίικο Γιαλό, στο κέντρο των οποίων βρίσκεται μια μικρή βραχώδης χερσόνησος, που στην κορυφή της δεσπόζει το επιβλητικό Κάστρο. Η εικόνα που παρουσιάζει η πόλη είναι άκρως γοητευτική και ξεχωριστή.
Ο περίπατος στους δρόμους της πόλης είναι ιδιαίτερα απολαυστικός. Η αρχιτεκτονική της, συνδυάζει αρμονικά το παραδοσιακό στοιχείο με το νεοκλασικό και το μοντέρνο. Κτίρια διαφορετικών περιόδων και τεχνοτροπιών στέκουν διπλά – διπλά σε μια παράξενη γειτονία, και δημιουργούν ένα όμορφο σύνολο εικόνων. Μέσα από μια μικρή βόλτα στη πόλη νιώθει κανείς να του αποκαλύπτεται το χθες και το σήμερα του τόπου.
Επίνειο της πόλης αποτελεί το βυζαντινό φρούριο, που κτίστηκε από τον Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α’ Κομνηνό και απέκτησε τη σημερινή του μορφή μετά τις επεμβάσεις των Ενετών κατά τα μέσα του 14ου αιώνα.
Κατά την περιήγησή σας στην πόλη θα συναντήσετε μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού.
Όπως τη Μητρόπολη της Αγίας Τριάδας με τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα καμπαναριά. Τη Καρατζάδειο βιβλιοθήκη, που διαθέτει μια πλούσια συλλογή από σπάνιες εκδόσεις. Το λαογραφικό μουσείο, με εκθέματα που προάγουν την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου. Το αρχαιολογικό μουσείο, που φιλοξενεί τα ευρήματα από τις ανασκαφές στον προϊστορικό οικισμό της Πολιόχνης.
Οι κοντινότερες στην πόλη παραλίες που φημίζονται για την άρτια οργάνωσή τους και τα καθαρά νερά τους είναι η Μυρίνα, ο Ρωμαίικος Γιαλός, τα Ρηχά Νερά και ο Γιαλός Λιμανιού, τις οποίες μπορείτε να τις προσεγγίσετε και με τα πόδια. Επίσης, οδικώς μπορείτε να προσεγγίσετε τις παραλίες Αυλώνας και Πλατύ.
Η παραλία Θάνους είναι η δημοφιλέστερη της περιοχής. Ξεχωρίζει για τα κρυστάλλινα νερά της, την υπέροχη αμμουδιά της και τη δυνατότητα για θαλάσσια σπορ και παιχνίδια που προσφέρει στους λουόμενους.
Σε απόσταση 4 χλμ. από την Μυρίνα, στην περιοχή Θέρμα θα βρείτε τις ομώνυμες ιαματικές πηγές, τις οποίες επισκέπτονται κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες του νησιού.
Στη Μυρίνα συγκεντρώνεται η μεγαλύτερη τουριστική κίνηση του νησιού. Εδώ, λειτουργούν οι πιο σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες, τα περισσότερα εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια και κέντρα με ζωντανή μουσική.
Επίσης, στη πόλη λειτουργεί θερινός κινηματογράφος, ενώ ο δήμος Μυρίνας διοργανώνει καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού πολιτιστικές εκδηλώσεις (θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες) που αξίζει να παρακολουθήσετε
ΠΛΑΤΥ
Μικρός παραθαλάσσιος οικισμός κτισμένος γύρω από τον ομώνυμο όρμο. Ξεχωρίζει για την υπέροχη αμμουδιά του και τα καταγάλανα νερά του. Η παραλία του είναι μια από τις δημοφιλέστερες και πολυσύχναστες του νησιού.
Απέχει 2 χλμ. από τη Μυρίνα. Λόγο της κοντινής του απόστασης από τη πρωτεύουσα και της εκπληκτικής του παραλίας το Πλατύ συγκεντρώνει μεγάλη τουριστική κίνηση. Τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε τουριστικό κέντρο. Στην περιοχή έχουν κτιστεί αρκετά ξενοδοχεία που παρέχουν όλες τις ανέσεις στους επισκέπτες τους.
ΜΟΥΔΡΟΣ
Ο Μούδρος είναι το δεύτερο λιμάνι της Λήμνου, γνωστό ως ένα από τα ασφαλέστερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου. Βρίσκεται σε απόσταση 27 χλμ. ανατολικά από τη Μύρινα. Υπήρξε η παλιά πρωτεύουσα του νησιού.
Ο οικισμός είναι κτισμένος γύρω από τον κόλπο του Μούδρου. Τα σπίτια κτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, κάτασπρα με κεραμοσκεπές και με θέα στη θάλασσα μοιάζουν με ζωντανό πίνακα ζωγραφικής.
Αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Θα κολυμπήσετε στην παραλία του Αγίου Παύλου και στο Φαναράκι που βρίσκεται σε απόσταση 4 χλμ. από τον Μούδρο.
Η περιοχή παρουσιάζει τουριστική ανάπτυξη. Θα βρείτε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα με όλες τις ανέσεις και με εκπληκτική θέα προς τη θάλασσα. Θα περάσετε ήσυχες βραδιές γευματίζοντας στις ταβέρνες του Μούδρου και απολαμβάνοντας το ποτό σας στα μικρά παραλιακά μπαράκια.
ΚΟΝΤΙΑΣ
Ο Κοντιάς είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά του νησιού. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Λήμνου σε απόσταση 11 χλμ. από την πρωτεύουσα. Ο οικισμός είναι κτισμένος σε μια ονειρεμένη τοποθεσία ανάμεσα σε τρεις πευκόφυτους λόφους. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά είναι τα παλιά αρχοντικά του, ενώ σώζονται και κάποια κτίσματα της μεσαιωνικής περιόδου. Τα πλακόστρωτα δρομάκια του οικισμού και οι παλιές γειτονιές με τα καλοδιατηρημένα σπίτια συνθέτουν εικόνες περασμένων εποχών.
Αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που είναι η παλαιότερη του χωριού και του Αγίου Ιωάννη με τις αξιόλογες βυζαντινές εικόνες.
Στη νότια είσοδο του χωριού θα δείτε τους εντυπωσιακούς πέτρινους ανεμόμυλους. Θα κολυμπήσετε στην παραλία του Εβγάτη που απέχει ένα μόλις χιλιόμετρο από τον οικισμό. Υπάρχει και η δυνατότητα για θαλάσσια σπορ.
Στις ταβέρνες του Κοντιά μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το ντόπιο ούζο.
ΚΑΣΠΑΚΑΣ
Ο Κάσπακας είναι ένα μικρό παραδοσιακό χωριό κτισμένο στους πρόποδες ενός λόφου. Βρίσκεται σε απόσταση 6 χλμ. βόρεια της Μυρίνας. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο οικισμός είναι αθέατος από τη θάλασσα γεγονός που τον καθιστούσε ασφαλή καταφύγιο για τους κατοίκους την εποχή των πειρατικών επιδρομών.
Κάτω από τον οικισμό απλώνεται μια εκτεταμένη παραλία. Στη μια πλευρά της ορθώνονται ψηλά κι απότομα βράχια που μοιάζουν με μικρογραφία των Μετεώρων. Στο χωριό λειτουργούν ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Παραδοσιακό χωριό που βρίσκεται σε απόσταση 25 χλμ. βορειοανατολικά της πρωτεύουσας. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια της γης. Εντύπωση προκαλούν οι αποθήκες σιτηρών που βρίσκονται στην είσοδο του χωριού και είναι λαξεμένες σε βράχια.
Από τα αξιοθέατα της περιοχής ξεχωρίζει το βυζαντινό κάστρο, στο οποίο σύμφωνα με την τοπική παράδοση πολέμησε η ηρωίδα Μαρούλα τους Τούρκους τον 15ο αιώνα. Επίσης, αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, στο περίβολο της οποίας βρίσκεται και το άγαλμα της Μαρούλας, καθώς και τον ναό του Αγίου Γεωργίου.
Θα κολυμπήσετε στην παραλία του Κότσινα που απέχει 2,5 χλμ. από το χωριό και θα γευματίσετε στις ταβέρνες που λειτουργούν γύρω από το λιμανάκι της περιοχής.
ΠΛΑΚΑ
Στο βόρειο άκρο της Λήμνου βρίσκεται το παραδοσιακό χωριό Πλάκα. Απέχει 45 χλμ. από τη Μυρίνα. Το χωριό διαθέτει φυσικές ομορφιές και διακρίνεται για τη γραφικότητά του. Η περιοχή φημίζεται για το εκλεκτό μέλι που παράγει και τα τυροκομικά προϊόντα της.
Οι κοντινότερες παραλίες είναι του Αγίου Στεφάνου και του Μανδρίου. Η θαλάσσια αυτή περιοχή είναι ένας από τους σημαντικότερους ψαρότοπους του νησιού.
Κοντά στην παραλία του Αγίου Χαραλάμπους λειτουργούν ιαματικά λουτρά που ενδείκνυται για τη θεραπεία ρευματικών παθήσεων. Επίσης, μπορείτε να κάνετε λασποθεραπεία με την επονομαζόμενη «λήμνια γη», ένα είδος πηλού που λέγετε ότι χρησιμοποίησε και ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής.
ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
Κωδικός περιοχής 22540
Επαρχείο Λήμνου 22996
Δήμος Μύρινας 22315, 23736
Δήμος Μούδρου 71444, 71445
Δήμος Νέας Κούταλης 51362, 51762
Δήμος Ατσικής 31132, 31120
Αστυνομικό Τμήμα Μύρινας 22200
Αστυνομικός Σταθμός Μούδρου 71201
Λιμεναρχείο Μύρινας 22225
Αεροδρόμιο 92700, 92701
Νοσοκομείο Μύρινας 22222, 23333
Αρχαιολογικό Μουσείο Μύρινας 22990
Εκκλησιαστικό Μουσείου Μύρινας 22225